Αλήθεια, η
φράση του Ρόλλαν: «Πρέπει ν’ αγαπήσουμε το
ανθρώπινο πεπρωμένο, για να το αλλάξουμε», δεν σημαίνει
μεταξύ των τόσων άλλων και την ισορροπία μεταξύ των σκοτεινών μας παρορμήσεων
και των ηθικών μας επιταγών; Δεν σημαίνει μία πιστή αναπαραγωγή, της σχέσης
Καλού και Κακού που υπάρχει, ο τέτοιος βίος; Δεν σημαίνει την κατάργηση της
υπαρξιακής ενοχής; Την αυτονομία, την ελευθερία; Την επίγνωση της μοναξιάς των
όντων, που έτσι κερδίζουν την αυτονομία τους; (Αυτή είναι η
μέγιστη απόδειξη της αγάπης, του σεβασμού του Θεού προς τα όντα).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου