«Ποιες καταστάσεις θ’ αλλάξει, στον
άνθρωπο, η απουσία της γνώσης του θανάτου; Προς τα πού θα στραφεί η σκέψη;...»
αυτά και κάποια άλλα, σκέφτεται ο Σεμπάστιαν,
Αν ο χρόνος είναι ένα κουβάρι, των αλλαγών της ύλης, που
ξεδιπλώνεται, τότε η προφητεία είναι μια θέαση, με ταχύτητα μεγαλύτερη του
χρόνου. Αν το κουβάρι του χρόνου, ενώ ξεδιπλώνεται ταυτόχρονα, στην άλλη του
άκρη διπλώνεται, τότε εκείνο, που κάποιοι ονόμασαν «Αιώνια Επιστροφή», είναι η
απόλυτη μονοτονία, και η θέαση του γίγνεσθαι, μόνο ένα διαρκές χασμουρητό
μπορεί να προκαλέσει.
(Κάποιες φορές, υποψιάζομαι πως το έργο του Κόσμου, το ’χουμε ξαναδεί).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου