Σκέφτομαι:
Τα ίχνη που αφήνει ο βίος μας μέσα στη συλλογική μνήμη είναι η ιστορία μας. Η
αίσθηση που κληροδοτούμε στους επερχόμενους. Και το σύνολο αυτών των ιχνών,
είναι το ίχνος που αφήνει ο Δημιουργός στον Εαυτόν Του.
Σχόλιο
της Ράνιας: Διττή, αμφίστομη σκέψη. Θα μπορούσε να σημαίνει, ανάλογα με την
ηθική ποιότητα του «Ίχνους», καταδίκη ή όχι της Δημιουργίας. Ακόμα, πως ο
κρινόμενος Άνθρωπος, γίνεται κριτής του Δημιουργού του. Ή, η παροχή ισοτιμίας
του Δημιουργού προς το Δημιούργημά του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου