κι αυτα απο το ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΡΗΜΟ ΤΟΥ ΜΙΣΟΥΣ

ο αστυνόμος Ταμιωλάκης ανακάλυπτε το δικό του έρεβος, τη δική του πατρίδα. (Την πατρί­δα μας. Αυτή η κόλαση δε χτίζεται μόνο με το αίμα. Χτίζεται, κυρίως, με τους μικρούς, καθημερινούς συ­ναισθηματικούς θανάτους που σκορπίζουμε, με άπει­ρους τρόπους, στους άλλους)

"Μπόρα, όσα σου είπα, όσα θα σου πω, ξέρω γιατί συνέβησαν. Όπως ξέρω γιατί το Γίγνεσθαι συμβαί­νει να είναι βουτηγμένο στο αίμα: Όλα συνέβησαν γιατί η Ύπαρξη προηγείται της Ουσίας της. Γιατί η Ουσία της Ύπαρξης απαιτεί, για να επιβεβαιωθεί, τον αφανισμό της Ύπαρξης..."

Ο Μαυράκης ξαφνιάζεται από τα ίδια του τα λό­για, που είναι η αρχή της ανάδυσης του παλιού εαυ­τού του. Και ο Ταμιωλάκης δεν καταλαβαίνει τίποτα. (Πάντως, όσοι ψάχνεται για την αιτία της ύπαρξης της τρομοκρατίας, όσοι υπηρετείτε την τρομοκρατία, όσοι, γενικά, αναρωτιέστε για τη φονική αντιπαράθε­ση των όντων, ψάξτε βαθιά μέσα στην φράση του Ρο­βύρου Μαυράκη. Όλο και κάτι θα βρείτε μέσα της).

(Αποθέωση της μοναξιάς ενδέχε­ται να είναι αυτό: Η εξομολόγηση της αγωνίας, των ελπίδων, των ονείρων των ερμηνειών, της ενοχής των όντων, του Γίγνεσθαι στο Μεταφυσικό Τίποτα. Και α­ντίστροφα, βέβαια. -Αυτή είναι σκέψη του Μαυρά­κη).

... Μπόρα, όταν αγα­πάς, το αντικείμενο της αγάπης σου είναι πέρα και πάνω από τις ενέργειές του, τις ποιότητές του. (Έτσι είναι υποχρεωμένος ν’ αγαπά ο Θεός).