αποσπασμα απο την ΕΣΧΑΤΗ ΑΝΑΡΧΙΑ

...Α! τί φέρνει μαζί της αυτή η νύχτα! (Γεμίστε τα χάσματα με όνειρα. Κατασκευάστε χώρους ή παραλλαγές του τίποτα. Δημιουργοί είστε, τώρα πια, και όχι δημιουργήματα. Πιστέψτε με, το Έσχατο έχει χώρο για όλα τα όνειρα, για όλες τις πραγ­ματικότητες. Δε θέλω να σας φυλακίσω στο δικό μου όνειρο. Δεν πρέπει να ξανασυμβεί με κανένα μας η αιχμαλωσία σε μια δημιουργία, που δεν προκαλέσαμε. Γίνετε αυτοαιτίες. Πάρτε, λοιπόν, τη σκυτάλη του ονείρου μου. Οπωσδήποτε, το Είναι του Όντος, έχει εκτάσεις ικανές για να εξαντλήσει και την πιο α­πρόσμενα δυνατή φαντασία, και τον ίδιο τον εαυτό του ακόμα. Έχει, το Είναι του Όντος και δεν έχει σκοπό. Είναι και δεν είναι. Τίποτα δεν τελειώνει μέσα του. Τίποτα δεν αρχίζει. Είναι ένα μυστήριο που λύνεται μ’ όλες τις απαντήσεις. Μια απέραντη κατανόηση. Μια σιωπή που μιλά τη γλώσσα των όντων, της ύ­λης, του χρόνου, του σύμπαντος. Μια συνείδηση όλων αυτών, είναι. Είναι εκείνοι που ψάχνουν το είναι του. Η χαρά, αλλά και η αγωνία εκείνου που ξεπέρασε το φράγμα του μηδενός, που το περιέχει. Και πρώτιστα, δεν είναι αυτά που μπορούμε να πούμε πως είναι, ενώ, ταυτόχρονα, μεταμορφώνεται σ’ αυτά που εικά­ζουμε πως είναι).