ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

5/12/00 (61)

Ø Σκέφτομαι: Αυτό που χρειάζεται η ανθρώπινη Ιστορία, είναι μία "εισβολή" του Ονείρου. Το σοκ που θα της προκαλούσε αυτή η εισβολή. Αλλά, αλίμονο, το "Πραγματικό" είναι ένας ανίκητος φονιάς Ονείρων.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

351/29/11/12

Σκέφτομαι τη ρήση του Ερημίτη της Ενγκαντίν, του Σιλς Μαρία (του Νίτσε δηλαδή): «Μοναξιά. Μοναξιά πατρίδα μου».

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

13/3/2000 (27)

Έγραφα κάπου: Αλλάζεις τον Κόσμο, στον βαθμό που αλλάζεις τον εαυτόν σου. Αυτός είναι ο μοναδικός τρόπος για ν' αλωθεί ο εγωτικός τρόπος ζωής των κοινωνιών του "Εγώ".
Κι αυτό συμβαίνει ήδη. Συνέβαινε πάντα. Κανένα σύστημα δεν μπορεί να μας απαγορεύσει να ζήσουμε σε οικογενειακό επίπεδο, ή σ' επίπεδο ομάδας σύμφωνα με το "αντι-εγώ" πιστεύω μας. Ο ουμανιστικός σοσιαλισμός λειτουργεί σε μικρές νησίδες. Σε πολυάριθμα "οικογενειακά κρατίδια" του πλανήτη μας.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

17/5/2000 (36)

"Οι χρηματιστηριακές φούσκες έχουν ζωή λίγων μόνο μηνών. Οι λογοτεχνικές, όμως, διαρκούν χρόνια", μου έλεγε σήμερα κάποιος νέος συγγραφέας.

"Η ελπίδα βρίσκεται στο ότι δεν είναι αθάνατες", του είπα.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

15/5/2000 (35)

"Ο Καλλιτέχνης αντιμάχεται το πραγματικό", λεει κάποιος φιλόσοφος. Σοφή ρήση, η οποία μπορεί ν' αποτελέσει και μέσο αναγνώρισης.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

27/3/2000 (31)

Σκέφτομαι: Η λογική της Παγκοσμιοποίησης είναι ο Καιάδας της περιθωριοποίησης, μπορεί και της εξόντωσης των ασθενέστερων (κρατών, ομάδων, ατόμων). Κάπου μέσα σ' αυτόν τον Καιάδα βλέπω να κυοφορείται η επόμενη επανάσταση.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

14/2/2000 (24)

Αν θυμάμαι καλά, οι σοφιστές ισχυριζόντουσαν πως δεν υπάρχει μία αλήθεια, αλλά πολλές, εκ των οποίων πολλών, μία είναι και η δική μας, την οποία πρέπει να μάθουμε να υπερασπιζόμαστε και αποτελεσματικά να την μεταδίδουμε προς ίδιον όφελος. Παρακολουθώντας κάποιες συζητήσεις πολιτικών μας, κατέληξα στη βεβαιότητα πως όλοι οι πολιτικοί μας, είναι σοφιστές.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

7/3/2000 (25)

170 εκατομμύρια νεκρούς (οι περισσότεροι άμαχοι) ήταν το κόστος των πολέμων του αιώνα που έφυγε. Μήπως ο ΟΗΕ θα έπρεπε να στήσει κάπου το μνημείο "Του Άγνωστου Δολοφονημένου Ανθρώπου" και να καθιερώσει μία ημέρα του χρόνου ως ημέρα πένθους, ενοχής, υπόσχεσής μας για ποτέ πια, έστω ανακωχής;

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

12/9/2001 (93)

Ø Εύχομαι: έγκαιρα να συνειδητοποιήσουμε πως είμαστε όλοι δεμένοι στο ίδιο σχοινί. Γιατί το Σαμψώνειο Σύνδρομο έχει δυνατότητες για ακόμα περισσότερο πόνο, αίμα, δάκρυα και θάνατο.

Αυτούς χρειαζόμαστε. Δείτε:

http://www.tovima.gr/world/article/?aid=485022

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

23/7/06 (290)

Ø Σκέφτομαι (με αφορμή τα γεγονότα στη Μέση Ανατολή): Ένα με ατελή ηθικό εξοπλισμό, από ό,τι το δημιούργησε, είδος (ο Άνθρωπος) συνεχίζει τη μαρτυρική πορεία του στον Γολγοθά που του τάχθηκε.

Ένας Ωραίος Άνθρωπος.

Δείτε: http://www.lifo.gr/team/readersdigest/33836

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

21/12/2004 (270)

Ø Σήμερα άκουσα αυτό: «Όταν οι ανθρώπινες αρετές δοκιμαστούν από το συμφέρον, παθαίνουν ό,τι και τα ποτάμια που καταλήγουν στη θάλασσα».

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

1/9/2002 (168)

 Σκέφτομαι: Αυτοί που φαντάστηκαν την Αιώνια Επανάληψη, ή αλλιώς την Αιώνια Επιστροφή, δεν υπολόγισαν 1ον: Πώς η έλλειψη μνήμης που θα κατέγραφε τις άπειρες, μάταιες επαναλήψεις του γίγνεσθαι, ουσιαστικά κατεβάζει στο επίπεδο της μονάδας το μαρτυρικό άπειρο των επαναλήψεων. Οπότε προς τι η διδασκαλία για την κατάκτηση της μηδενιστικής Νιρβάνας (έξοδος από την οδύνη των επαναλήψεων της ζωής και είσοδος στο λυτρωτικό Μηδέν). Και 2ον: Προς τι η προτροπή για τη δημιουργία του υπεράνθρωπου (Νίτσε) μέσω της βούλησης για δύναμη, αφού η δομή της Αιώνιας Επιστροφής δεν επιτρέπει στη βούληση των όντων την ελευθερία να ορίσουν το γίγνεσθαι;

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

9/5/2006 (284)

 Ξανασκέφτομαι: Εκείνο που έχουμε ανάγκη δεν είναι μία νέα θρησκευτική/φιλοσοφική/πολιτική πρόταση, αλλά η ανακάλυψη των αιτίων της μη αποτελεσματικής, επαρκώς, εφαρμογής των προτάσεων που προηγήθηκαν. Ό,τι αντιστάθηκε στις γνωστές προτάσεις θα αντισταθεί και στις όποιες επόμενες ακολουθήσουν. Με την ίδια επιτυχία.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

25/9/2002 (173)

 Σκέφτομαι: Αυτά όλα έγιναν για να υπάρχουμε, ή υπάρχουμε επειδή έγιναν;

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

15/5/07 (308)

Ø Ρωτήσαμε τον γηραιό της παρέας: «Πώς πρέπει να αντιμετωπίζουμε το άδικο;».
«Δεν πρέπει η άδικη πράξη να μας κάνει να χάνουμε την πίστη μας στον Άνθρωπο. Να λέμε: Δεν πειράζει. Να προσπαθούμε να μπούμε στην ενδοχώρα αυτής της φράσης», μας απάντησε.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

2/7/2002 (159)

 Σκέφτομαι: η συνειδητοποίηση πως είμαστε όλοι έγκλειστοι του ίδιου αιματηρού αινίγματος, είναι η πιο ισχυρή αιτία δημιουργίας αισθημάτων αλληλεγγύης. Ακόμα και προς το ίδιο το Αίνιγμα.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

19/6/06 (287)

Ø Διάβασα πρόσφατα πως ο Μπιλ Γκέιτς, ο πλουσιότερος άνθρωπος του πλανήτη (50 δις δολάρια περιουσία) αποφάσισε να αποσυρθεί σταδιακά από τη διοίκηση της Microsoft, προκειμένου να ασχοληθεί αποκλειστικά με το φιλανθρωπικό έργο του. «Θέλουμε, η γυναίκα μου κι εγώ, να επιστρέψουμε στους έχοντες την μεγαλύτερη ανάγκη βοήθειας συνανθρώπους μας, τα όσα μας έδωσε η ανθρωπότητα», δήλωσε.
Αυτός ο τεχνοκράτης καπιταλιστής δεν είναι η πρώτη φορά που με τις πράξεις του αποδεικνύει πως κατέχει και εκπληρώνει τη μέγιστη υποχρέωση, αλλά και σκοπό του ανθρώπου σε αυτόν τον αινιγματικό κόσμο που υποχρεωτικά βρεθήκαμε, και που είναι: η προσπάθειά μας να μειώσουμε τον πόνο των υπάρξεων.
Ταχύρυθμα μαθήματα κατάκτησης της Μέγιστης Αλήθειας παραδίδει ο Γκειτς, πιστεύω.

αποσπασμα απο το ηλεκτρονικο μου ημερολογιο

1/12/09 (328)

Το ερώτημα ήταν: «Αφού είμαστε όλοι μελλοθάνατοι, γιατί φερόμαστε σαν αθάνατοι;”.
Ακριβώς για αυτό φερόμαστε έτσι. Για να ξεχνάμε το πεπρωμένο μας, τους είπα. Κι αυτό ήταν, εκτός των άλλων, και μία συνηγορία του ασήμαντου. Της μπούρδας, της σαχλαμάρας. Ακόμα και της κακής τηλεόρασης.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

18/12/2000 (65)

Ø Πρόσφατα μία ελληνοαμερικανίδα η οποία ασχολείται με φιλανθρωπικό έργο και της οποίας, δυστυχώς το όνομα δεν συγκράτησα, είπε σε συνέντευξή της σε πρωινή εφημερίδα: εκείνο που θέλουν οι πονεμένοι άνθρωποι είναι, πριν απ' όλα, να τους ακούς".
Σοφή πρόταση. Ας σιωπήσουμε για να ακούσουμε τον πόνο των άλλων. Τα υπόλοιπα θα έρθουν μόνα τους.

Σύντομα κι αυτό το βιβλίο στο Αμαζόν ως e-book

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

16/12/2002 (191)

Ø Χτες έψαχνα να βρω λέξεις για να εκφράσω τα συναισθήματά μου προς τις οικογένειες των αθώων θυμάτων της τρομοκρατίας. Μετά από ώρα μου βγήκε αυτό: «Αχ και να μοιραζόταν ο πόνος όπως το ψωμί, το νερό, το κρασί…».

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

26/10/2003 (245)

Ø Σκέφτομαι: Τελικά, αυτοί που σώζονται από τον «άλλο άνθρωπο» είναι περισσότεροι από εκείνους που καταστρέφονται;

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

26/8/2003 (241)

Ø Διάβασα κάπου αυτό: «Ο Θεός δημιούργησε τον Κόσμο γιατί Του αρέσει να ακούει ιστορίες».

Προσωπικά θα προτιμούσα να ακούει ιστορίες ονείρων. Κάτι τέτοιο θα ήταν καλύτερο για όλους. Θα ταίριαζε με κάποια βασικά μεγέθη. Με κάποιες ιδιότητες. Ιδιαίτερα του Θεού.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

18/4/08 (318)

Ø «Η σημαντικότερη, διαρκής νίκη του Ανθρώπου ενάντια στη φύση είναι πως την εμπλουτίζει με ηθικό περιεχόμενο. Κι αυτό μοιάζει με εντελέχεια της φύσης και ως σκοπός του Ανθρώπου», τους είπα.

FREE μέχρι 9 π.μ της 7/11/12 τo RETURN TO THE FUTURE

Για KINDLE και όχι μόνο. Αλλά και για PC αν κατεβάσετε το πρόγραμμα που σας επισυνάπτω πάρα κάτω μαζί με τη διεύθυνση της σελίδας του Αμαζόν (πρώτο λινκ):

http://www.amazon.com/Return-to-the-Future-ebook/dp/B009Y79N6M/ref=sr_1_1?ie=UTF8&qid=1352107614&sr=8-1




http://www.amazon.com/gp/feature.html/ref=kcp_pc_mkt_lnd?docId=1000426311

Ένα κείμενο του Οδ. Ελύτη.

Αναρωτιέμαι μερικές φορές: είμαι εγώ που σκέφτομαι καθημερινά πως η ζωή μου είναι μία; Όλοι οι υπόλοιποι το ξεχνούν; Ή πιστεύουν πως θα έχουν κι άλλες, πολλές ζωές, για να κερδίσουν τον χρόνο που σπαταλούν;

Μούτρα. Ν' αντικρίζεις τη ζωή με μούτρα. Τη μέρα, την κάθε σου μέρα. Να περιμένεις την Παρασκευή που θα φέρει το Σάββατο και την Κυριακή για να ζήσεις. Κι ύστερα να μη φτάνει ούτε κι αυτό, να χρειάζεται να περιμένεις τις διακοπές. Και μετά ούτε κι αυτές να είναι αρκετές. Να περιμένεις μεγάλες στιγμές. Να μην τις επιδιώκεις, να τις περιμένεις.
Κι ύστερα να λες πως είσαι άτυχος και πως η ζωή ήταν άδικη μαζί σου.
Και να μη βλέπεις πως ακριβώς δίπλα σου συμβαίνουν αληθινές δυστυχίες που η ζωή κλήρωσε σε άλλους ανθρώπους. Σ' εκείνους που δεν το βάζουν κάτω και αγωνίζονται. Και να μην μαθαίνεις από το μάθημά τους. Και να μη νιώθεις καμία φορά ευλογημένος που μπορείς να χαίρεσαι τρία πράγματα στη ζωή σου, την καλή υγεία, δυο φίλους, μια αγάπη, μια δουλειά, μια δραστηριότητα που σε κάνει να αισθάνεσαι ότι δημιουργείς, ότι έχει λόγο η ύπαρξή σου.
Να κλαίγεσαι που δεν έχεις πολλά. Που κι αν τα είχες, θα ήθελες περισσότερα. Να πιστεύεις ότι τα ξέρεις όλα και να μην ακούς. Να μαζεύεις λύπες και απελπισίες, να ξυπνάς κάθε μέρα ακόμη πιο βαρύς. Λες και ο χρόνος σου είναι απεριόριστος.
Κάθε μέρα προσπαθώ να μπω στη θέση σου. Κάθε μέρα αποτυγχάνω. Γιατί αγαπάω εκείνους που αγαπούν τη ζωή. Και που η λύπη τους είναι η δύναμή τους. Που κοιτάζουν με μάτια άδολα και αθώα, ακόμα κι αν πέρασε ο χρόνος αδυσώπητος από πάνω τους. Που γνωρίζουν ότι δεν τα ξέρουν όλα, γιατί δεν μαθαίνονται όλα.
Που στύβουν το λίγο και βγάζουν το πολύ. Για τους εαυτούς τους και για όσους αγαπούν. Και δεν κουράζονται να αναζητούν την ομορφιά στην κάθε μέρα, στα χαμόγελα των ανθρώπων, στα χάδια των ζώων, σε μια ασπρόμαυρη φωτογραφία, σε μια πολύχρωμη μπουγάδα.


Όσο κι αν κανείς προσέχει

όσο κι αν το κυνηγά

πάντα, πάντα θα 'ναι αργά

δεύτερη ζωή δεν έχει.


(από Το Παράπονο, του Οδ. Ελύτη)

Ένα καταπληκτικό βίντεο

http://www.videoman.gr/?p=2263

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

14/5/2001 (80)

Ø Τί ήθελε να πει, μέσω του Ιβάν Καραμαζώφ, ο Ντοστογιέφκη, στον μύθο του Μεγάλου Ιεροεξεταστή; Τι σήμαινε η σιωπή Του Ιησού; Το φιλί Του προς τον Μεγάλο Ιεροεξεταστή;.

Μια τίμια δημοσιογραφική φωνή.

Επιτέλους! μια τίμια δημοσιογραφική φωνή (ο Διόδωρος) γράφει (μεταξύ των άλλων ληστειών) για τη μεγάλη ληστεία του Αγγελιόσημου σε βάρος του ελληνικού λαού στο σημερινό ΒΗΜΑ. Για να δούμε ποιοι υποστηρίζουν τους προνομιούχους της κοινωνίας μας, που τάχα υπηρετούν το δίκαιο, τους φτωχούς και αδικημένους . Δείτε τη συμπαιγνία των κομμάτων με τις προνομιούχες ομάδες σε βάρος του λαού:


http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=482377

Συνέντευξη.

Περιοδικό: ΜΕΤΡΟ (τεύχος 75 Φεβρουάριος/2002)

(από μία συνέντευξη στην κ. Άντζελα-Λου Πέτρου)

Ένας από τους καλύτερους συγγραφείς Ε.Φ. στην Ελλάδα είναι ο Διαμαντής Φλωράκης ο οποίος έχει ανοίξει τους ορίζοντες της εγχώριας λογοτεχνίας του φανταστικού. Ο ίδιος προτιμά να έχει «300 αναγνώστες που θα με διαβάσουν σε βάθος παρά 1.000 που θα σταθούν στην επιφάνεια των γραφτών μου». Επεκτείνει τον ορισμό της Ε.Φ. σαν ένα μέσο που «δίνει στο συγγραφέα τη δυνατότητα να προσεγγίσει θέματα τα οποία η “συμβατική“ λογοτεχνία δυσκολεύεται να πραγματευτεί. Τέτοια θέματα αφορούν κυρίως οντολογικούς προβληματισμούς και ερωτήματα που αφορούν τη σχέση του ανθρώπου με την πραγματικότητα που τον περιβάλλει».

Πιστεύει όμως ότι «η πραγματικότητα είναι νοητικά και φαντασιακά απροσέγγιστη στην ουσία της» επειδή περιέχει τα πάντα, ακόμα και τη φαντασία. Θεωρεί ως το πλέον αντιπροσωπευτικό του έργο το δεύτερο τόμο της δεκαλογίας του «Τα Πονοτρόνια Και οι Αναρχικοί Του Απόλυτου» διότι προσεγγίζει περισσότερο εκείνα που θέλει να εκφράσει. Παραδέχεται ότι δεν διαβάζει πολλή επιστημονική φαντασία, ξεχωρίζει όμως στις προτιμήσεις του το “Solaris” του Στανισλάβ Λεμ. Αυτό που προσπαθεί να εκφράσει μέσα από το έργο του είναι «η ελπίδα ότι το επέκεινα θα αποδειχτεί αντάξιο ή και καλύτερο από τα όνειρά μας».

Μια κριτική για την 10/λογία (τώρα 11/λογία) της Υπαρξιακής Αναρχίας/ Εσχατολογικής Ουτοπίας.

Ø Δημήτρης Χορόσκελης: (περιοδικό «ΕΞΩΣΤΗΣ» Θεσσαλονίκης, τεύχος 296 26/10/95 για τη δεκαλογία της: «ΑΝΑΡΧΙΑ»): Με το δέκατο μυθιστόρημα, με τον τίτλο «ΤΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΧΑΟΥΣ», ολοκληρώνεται η φιλόδοξη δεκαλογία «Εσχατολογικής Ουτοπίας» του Διαμαντή Φλωράκη. Η περίπτωση του συγγραφέα μοιάζει με διάττοντα αστέρα, τόσο στο ελληνικό, όσο και στο παγκόσμιο λογοτεχνικό στερέωμα. Εδώ και 23 χρόνια ασχολείται, μοναχικά και μεθοδικά, με βασικά και ουσιώδη θέματα που έχουν σχέση με τη φιλοσοφία, την οντολογία, τη μεταφυσική, την ηθική και τη θεολογία. Το είδος –πρόσχημα μέσα στα πλαίσια του οποίου εντάσσει τη δράση των βιβλίων του, είναι αναπόφευκτα η επιστημονική φαντασία, αλλά δοσμένη μέσα από μία εντελώς ιδιότυπη οπτική γωνία και θεώρηση. Ο συγγραφέας ξεκαθαρίζει την αγγλοσαξωνική εκδοχή αυτού του είδους από τα πολυάριθμα πρόσωπα και τα φουτουριστικά σκηνικά, και επιδίδεται κυρίως σε μία φιλοσοφική σκηνοθεσία ιδεών κι εννοιών, χρησιμοποιώντας ένα ελάχιστο δράσης, πλοκής και πρωταγωνιστών. Τα βασικά χαρακτηριστικά του έργου του Διαμαντή Φλωράκη είναι κυρίως δύο:


α: Η φιλοσοφική – θεολογική θεματολογία. Ο πρωταγωνιστής ενός παλιότερου έργου του συγγραφέα αναρωτιέται: «Θα την τελειώσει κάποτε ο θεός την Ιστορία του Κόσμου; Κι αν την τελειώσει, στο τέρμα της θα υπάρχει η Ερμηνεία; Κι αν υπάρχει θα είναι στο ύψος μας; Κι αν είναι στο ύψος μας, θα είναι στο χθεσινό, το σημερινό ή το αυριανό; Ρωτώ για να ξέρω αν ήδη είμαστε, ή πρόκειται να γίνουμε ισοϋψείς , ή πρόκειται να γίνουμε ισοϋψείς με το Απόλυτο».

Παρόμοια μεταφυσικά ερωτήματα, ο πόνος σαν βασικό συστατικό των όντων, η ύπαρξη, ή η ανυπαρξία του θεού, η κόλαση της ύλης, η πάλη του Καλού και του Κακού, είναι τα κύρια θέματα που πρωταγωνιστούν σε όλα τα έργα του συγγραφέα. Στη «Νοσταλγία Του Τίποτα» διαπραγματεύεται μία τηλεοπτική επίθεση του Καλού εναντίον του Κακού. Στο «Επιστροφή στο Μέλλον» περιγράφει μία ιδανική κοινωνία που φθίνει από την υπερβολική τελειότητα και όπου η ζωή αποκτά ενδιαφέρον ύστερα από μία αναζωπύρωση του Κακού. Στα «Πονοτρόνια Και Οι Αναρχικοί Του Απόλυτου» σκηνοθετεί την εξέγερση μίας ομάδας ανθρώπων ενάντια σε ένα παράλογο Σύμπαν κάποιου σαδιστή θεού. Στην «Έσχατη Αναρχία» φαντάζεται την πλήρη ανατροπή των φυσικών νόμων και την αλληλοεισδοχή δύο παράλληλων και διαμετρικά αντίθετων κόσμων. Στον «Εχθρό», ο ήρωας, ένας φαινομενικά αιμοσταγής και κυνικός εξολοθρευτής, ωθεί στα άκρα τις φονικές του παρορμήσεις, καταστρέφοντας τελικά ολόκληρη τη Γη. Όλα τα όντα είναι παγιδευμένα σε ένα αιματηρό παιχνίδι. «Κάποια στιγμή, όχι μακρινή, θα καταλάβεις πως ο εχθρός είναι οι άλλοι», λέει κάπου χαρακτηριστικά. Έχοντας τελικά εξαντλήσει όλες τις δυνατότητες του κακού και καταστρέφοντας τη Δημιουργία, εκδικείται τον ίδιο το Θεό, που μας έπλασε κατ΄ εικόνα και καθ΄ ομοίωσή Του. Στο τελευταίο βιβλίο της δεκ Του. Στο τελευταίο βιβλίο της δεκαλογίας, «Το Σύνδρομο Του Χάους», μία μυστηριώδη ασθένεια εξαπλώνεται, πλήττοντας κι εξολοθρεύοντας τους τελευταίους καλούς του Κόσμου. Μία σε βάθος έρευνα του ήρωα – ντετέκτιβ, αποκαλύπτει την ύπουλη σκευωρία του Κακού, με σκοπό την τελική επικράτησή του.

β: η μινιμαλιστική – χαοτική γραφή. Το κύριο χαρακτηριστική της γραφής του Διαμαντή Φλωράκη, είναι ο λεκτικός μινιμαλισμός (ολιγοσέλιδα αλλά νοηματικά πυκνά βιβλία) και η χαοτική δομή της. Ενώ τα έργα του αρχίζουν με μία σταθερά δομημένη ιστορία και με συγκεκριμένα ερωτήματα, συχνά καταλήγουν χαοτικά, χωρίς παγιωμένα συμπεράσματα και δίχως οριστικές απαντήσεις γιατί, όπως είναι γνωστό, «το χάος γεννά τάξη και η τάξη χάος». Ο συγγραφέας καταλύει, περιγράφοντάς τα, όλα τα πιθανά σύμπαντα και τις οντολογικές εκδοχές τους, σαν να πρόκειται μέσα από αυτή την αποκαλυπτική και γενικευμένη ιδεατή αποδόμηση να αναδυθούν αυθόρμητα οι απαντήσεις του θεού, το μοντέλο του ιδανικού Σύμπαντος, ή ακόμη η επικράτεια των άφθαρτων και τέλειων πλατωνικών ιδεών. Κάθε βιβλίο της δεκαλογίας είναι ένα fraktal, απόσπασμα που καθρεφτίζει μία εκτενέστερη πιθανή πραγματικότητα, απειροστό κομμάτι ενός γιγαντιαίου καλειδοσκόπου, όπου οι αντανακλάσεις όλων των εσχατολογικών πιθανοτήτων, συνθέτουν την Ολική Πραγματικότητα. Ο Διαμαντής Φλωράκης χαρακτηρίζει τα βιβλία του εσχατολογικές ουτοπίες, αλλά σήμερα γνωρίζουμε περισσότερο από ποτέ , ότι η έννοια αυτή συνεχώς αποδυναμώνεται. Ο γνωστός άγγλος φυσικός Τζων Γκρίμπιν, στο βιβλίο του «Τα Μυστήρια του Χρόνου», υποστηρίζει τη θέση ότι ζούμε σε ένα Σύμπαν όπου όλα είναι πιθανά. Ίσως ακόμη και αυτές οι «εσχατολογικές Ουτοπίες», του ερευνητή του Απόλυτου, του Διαμαντή Φλωράκη.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

18/2/2001 (74)

Ø Και το ανθρώπινο γονιδίωμα, υποχρεώνει, μοιραία, όλες τις υλιστικές ερμηνείες στην παραδοχή αυτής της αντιλογικής θέσης: Το Τυχαίο (με την επικουρία του άπειρου χρόνου, βέβαια) είναι αίτιο του Λογικού. Των Νόμων! Και του εαυτού του!

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

24/4/2006 (283)

Ø Ο γηραιός της παρέας είπε: Τον Θεό τον φαντάζομαι ως την απόλυτη έκφραση της Αγάπης που αγκαλιάζει ακόμα και το Κακό (κι αυτό θα αποτελέσει την αιτία της αυτοκατάλυσης του Κακού). Φαντάζομαι ακόμα πως η Απόλυτη Αγάπη έχει μία επαρκή εξήγηση (που δεν μπορώ να φανταστώ) στο γιατί της ύπαρξης του σφαγείου του Κόσμου.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

1/11/12 (352)

Σκέφτομαι: Θα πληρώσουμε αυτό που είμαστε και ο τελικός λογαριασμός που θα έρθει θα δείξει αλάνθαστα τι ακριβώς είμαστε.

Αυτοί που μας κυβερνούσαν χρειάστηκαν περίπου 30 χρόνια για να μας φέρουν μέχρι το χείλος του γκρεμού. Αυτοί που ετοιμάζονται να μας κυβερνήσουν (που ποτέ δεν μας είπαν για πού βαδίζουμε) θα χρειαστούν λίγες μόνο ώρες για να μας στείλουν να μετρήσουμε το βάθος της πτώσης μας.

Το Σαμψώνειο σύνδρομο των συντεχνιών θα φέρει τους νέους σωτήρες που θα μας «σώσουν». Θα βρεθούμε μαζί τους στο βάθος του γκρεμού, μόνο που αυτοί θα είναι όπως πάντα από πάνω μας.

Είχα γράψει πως αυτά που συμβαίνουν εδώ και παντού, σήμερα, χτες, από πάντα είναι απόρροια του ελλείμματος επαρκούς ηθικού δυναμικού. Είχα ακόμα πει πως ο άνθρωπος διάγει την παιδική ηλικία της Ηθικής του για να εξηγήσω το γεγονός της αντιπαράθεσης (φονικής κάποιες φορές) του ανθρώπου με τον άλλον άνθρωπο. Δεν ερμηνεύεται το ανθρώπινο γίγνεσθαι με πολιτικούς όρους. Εύχομαι να κάνω λάθος.

……………………………………………………………………………………………………………………………….