Απόσπασμα από το

ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

(1999 – 2017)

3.400 likes

20/3/2000 (23)

Σκέφτομαι: Το να μοιράσεις σχετικά δίκαια το προϊόν του ανθρώπινου κόπου, δεν είναι δύσκολο. Κι αυτό έχει συμβεί ήδη. Το δύσκολο είναι να μοιράσεις δίκαια τον κόπο της απόκτησής του. Αυτή η δυσκολία είναι η αχίλλειος πτέρνα του σοσιαλισμού.

 

https://www.smashwords.com/books/view/381261

 

Απόσπασμα από το

ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΥΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

(1999 – 2017)

3.400 likes

12/3/2000 (21)

Έγραφα κάπου: Αλλάζεις τον Κόσμο, στον βαθμό που αλλάζεις τον εαυτόν σου. Αυτός είναι ο μοναδικός τρόπος για ν' αλωθεί ο εγωτικός τρόπος ζωής των κοινωνιών του "Εγώ".

Κι αυτό συμβαίνει ήδη. Συνέβαινε πάντα. Κανένα σύστημα δεν μπορεί να μας απαγορεύσει να ζήσουμε σε οικογενειακό επίπεδο, ή σ' επίπεδο ομάδας σύμφωνα με το "αντι-εγώ" πιστεύω μας. Ο ουμανιστικός σοσιαλισμός λειτουργεί σε μικρές νησίδες. Σε πολυάριθμα "οικογενειακά κρατίδια" του πλανήτη μας.

 

https://www.smashwords.com/books/view/381261

 

 

Απόσπασμα από το

ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

(1999 – 2017)

3.300 likes

10/3/2000 (20)

Σκέφτομαι: Ο μοναδικός λόγος για τον οποίον απέτυχαν οι κοινωνίες του "Εμείς" να δώσουν ελευθερία, ισότητα, δικαιοσύνη, αδελφοσύνη, υλική αυτάρκεια -δηλαδή, ουσιαστικά, να μην υπάρξουν ποτέ- βρίσκεται στην απλή εξήγηση ότι τα άτομα που μπορούσαν να υλοποιήσουν (διάβαζε να πληρώσουν το κόστος) μίας τέτοιας κοινωνίας ήσαν αριθμητικώς ανεπαρκή. Η πλειοψηφία εκείνων που φάνηκαν να στηρίζουν αυτές τις κοινωνίες, συνειδητά ή όχι, ενεργούσε με τη λογική των κοινωνιών του "Εγώ". Δύο είναι οι αιτίες που, μέχρι στιγμής, τ' άτομα με συνείδηση και δυνατότητες "Εμείς" είναι είδος σε ανεπάρκεια: η Φύση και η χαμηλή ταχύτητα με την οποία ο πνευματικός, ουμανιστικός πολιτισμός επιδρά διορθωτικά επάνω στους ανθρώπους του "Εγώ". Να γιατί το απώτερο μέλλον του καπιταλισμού θα είναι δύσκολο. Γιατί το παρόν του είναι εξασφαλισμένο.

https://www.smashwords.com/books/view/381261

 

Απόσπασμα από το

ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

(1999 – 2017)

3.300 likes

7/3/2000 (19)

170 εκατομμύρια νεκρούς (οι περισσότεροι άμαχοι) ήταν το κόστος των πολέμων του αιώνα που έφυγε. Μήπως ο ΟΗΕ θα έπρεπε να στήσει κάπου το μνημείο "Του Άγνωστου Δολοφονημένου Ανθρώπου" και να καθιερώσει μία ημέρα του χρόνου ως ημέρα πένθους, ενοχής, υπόσχεσής μας για ποτέ πια, έστω ανακωχής;

https://www.smashwords.com/books/view/381261

 

Απόσπασμα από το

ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

(1999 – 2017)

3.300 likes

14/2/2000 (18)

Αν θυμάμαι καλά, οι σοφιστές ισχυριζόντουσαν πως δεν υπάρχει μία αλήθεια, αλλά πολλές, εκ των οποίων πολλών, μία είναι και η δική μας, την οποία πρέπει να μάθουμε να υπερασπιζόμαστε και αποτελεσματικά να την μεταδίδουμε προς ίδιον όφελος. Παρακολουθώντας κάποιες συζητήσεις πολιτικών μας, κατέληξα στη βεβαιότητα πως όλοι οι πολιτικοί μας, είναι σοφιστές.

 

 

https://www.smashwords.com/books/view/381261

 

Απόσπασμα από το

ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

(1999 – 2017)

(3.300 likes)

13/2/2000 (17)

Ήταν μία εικόνα που έδειχνε τις αναλογίες του Κόσμου μας: Στεκόμουν στο μπαλκόνι ενός κτιρίου και παρατηρούσα το πλήθος που διέσχιζε τον κεντρικό δρόμο. Ξαφνικά, ένας ηλικιωμένος ευτραφής άντρας, λίγο πριν πλησιάσει τον πάγκο του υπαίθριου εφημεριδοπώλη, γέρνει προς τα πίσω και σωριάζεται απότομα στο πεζοδρόμιο. Το πρόσωπό του κιτρινίζει, τα μάτια του κλείνουν. Ένας μικρός αμήχανος κλοιός σχηματίζεται γύρω του.

"Υπάρχει κάποιος γιατρός εδώ κοντά; Να καλέσουμε το 166", λένε κάποιοι.

Από παρακείμενο φαρμακείο βγαίνει ένας νεαρός με άσπρη μπλούζα. Στα χέρια του κρατά μία μικρή φιάλη οξυγόνου. Τοποθετεί τη μάσκα της φιάλης στο στόμα του ακόμα πιο χλωμού γέροντα. Μετά, του δίνει το φιλί της ζωής. Μάταια. Δεν είναι πια μαζί μας εκείνος ο άνθρωπος...
Μέχρι να συμβούν αυτά, παρατήρησα τα εξής: Ελάχιστοι έμειναν κοντά στις τελευταίες στιγμές ενός συνανθρώπου μας. Οι περισσότεροι τράβηξαν βιαστικοί, αδιάφοροι, μπορεί και φοβισμένοι τον δρόμο τους. Ο εφημεριδοπώλης, μετακίνησε ενοχλημένος τον πάγκο του πιο πέρα, γιατί το μικρό πλήθος τον απομόνωνε από την πελατεία του. Ο νεαρός φαρμακοποιός ήταν δακρυσμένος, και μία μεσόκοπη γυναίκα κάποια στιγμή τον πλησίασε και του είπε: "παλικάρι μου, λες και ήταν ο πατέρας σου... Να είσαι καλά. Πόσο χρειαζόμαστε την ψυχή σου".
Ναι. Ήταν για μένα ένα συμβάν που περιείχε τις αναλογίες του Κόσμου μας.

 

https://www.smashwords.com/books/view/381261

 

Απόσπασμα από το

ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

(1999 – 2017)

(3.200 likes)

27/12/99 (15)

Η είδηση ερχόταν, μάλλον, από την Αμερική (δεν ανέφερε λεπτομερή στοιχεία η εφημερίδα) και έλεγε, σε λίγες γραμμές, πως ένας σκύλος, ο "Σοκολάτας", είχε σώσει, με τίμημα τη ζωή του, τον μικρό αφεντικό του από μία επίθεση σμήνους μελισσών σκεπάζοντάς τον με το σώμα του!!

Αχ, Σοκολάτα! Πολύ ψηλά μας έβαλες τον πήχη. Εδώ δεν μπορούμε να υπερβούμε το ύψος της μη επιθετικότητας, της αλληλεγγύης κι εσύ μας ζητάς να υπερβούμε το ύψος της θυσίας, για να φανούμε αντάξιοί σου;

Στοιχηματίζω πως αν οι ειδικοί επιστήμονες, που ασχολούνται με την ανίχνευση του ανθρώπινου γονιδιώματος, έψαχναν τον γονότυπο του Σοκολάτα, σίγουρα θα ανακάλυπταν εκεί πλεόνασμα αλτρουιστικών γονιδίων. Αφού καμία θρησκεία, καμία φιλοσοφία, παιδεία, οικογένεια, κοινωνία δεν δίδαξαν τη θυσία στον Σοκολάτα, δεν απομένουν παρά μόνο τα γονίδια ως μοναδική εξήγηση της υπέρτατης ηθικής πράξης ενός σκύλου, την οποία, πράξη, ελάχιστοι από το ανθρώπινο είδος θα μπορούσαμε να επαναλάβουμε.

 

https://www.smashwords.com/books/view/381261

 

Απόσπασμα από το

ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

(1999 - 2017)

7/12/99 (13)

Αφήνουν ένα ίχνος στην ψυχή μας όσοι, άμεσα ή έμμεσα, μπήκαν στο πεδίο της ζωής μας. Η συναισθηματική άθροιση αυτών των ιχνών, αποτελεί, ίσως, και τη μεγαλύτερη έκταση του ψυχισμού μας. Διαμορφώνει το συνειδητό και ασυνείδητο πιστεύω μας για τη ζωή. Ξανάκανα σήμερα αυτές τις σκέψεις όταν η μνήμη μου στάθηκε πάνω από το ίχνος του κύριου Ιάσονα. Ένιωσα και πάλι μία αγκαλιά ωραίων συναισθημάτων, μία ψυχική ανάταση. Μία πίστη στον άνθρωπο. Μία ελπίδα.

Ο κύριος Ιάσονας ήταν ένας εβδομηντάρης αθώος, ήρεμος, ήσυχος, γλυκύτατος, σοφός γείτονάς μου, ο οποίος ασκούσε το επάγγελμα του υδραυλικού. Μία ημέρα, με αφορμή κάποιο γεγονός, μου είπε: "υπάρχουν ορισμένα πράγματα που στέκουν πάνω από τα χρήματα".

Δεν είχε μόνο μιλήσει, είχε και πράξει ό,τι στήριζε τα λόγια του.

Αν είχε ανακαλυφτεί το "Ηθόμετρο" (για το οποίο μιλάω σε άλλη σελίδα αυτού του ημερολογίου) ο κύριος Ιάσονας θα βρισκόταν στην πρώτη σειρά της κοινωνίας μας. Στην ψυχή μου, πάντως, στην πρώτη σειρά βρίσκεται αυτός ο σημαντικός άνθρωπος, που άφησε ένα από τα ωραιότερα ίχνη μέσα μου.

Από καιρό πιστεύω αυτό: Σημασία έχει μόνο η ποιότητα των ιχνών του βίου μας που χαράζουμε πάνω στις ψυχές των άλλων. Στην αινιγματική περιπέτεια της ύπαρξής μας, δεν βρίσκω τίποτα ανώτερο από αυτό. Ούτε καν τη λύση του αινίγματος της ύπαρξής μας.

 

https://www.smashwords.com/books/view/381261

 

Συνέντευξη στον:

 

 

















Συνέντευξη στο:

 

 

 

Απόσπασμα από το

Ηλεκτρονικό μου Ημερολόγιο

(1999 – 2017)

2015-09-16 (568)

 

Γράφω στο 8^ο βιβλίο της 11/λογίας «Υπαρξιακή Αναρχία/Εσχατολογική Ουτοπία, σελίδα 82 (της 3^ης έντυπης έκδοσης) αυτό: «Δεν πειράζει Τίτο. (Μια φράση από τον Θεό για μας. Και αντίστροφα».

Και υπονοούσα αυτό: Από τον Θεό για μας, για όσες Ηθικές κακοτεχνίες δεν προλάβαμε να διορθώσουμε, και από μας προς Αυτόν για τον αιματηρό Κόσμο των όντων που έπλασε.

Κι αυτό το νιώθω ως υπέρτατη μορφή κατανόησης και Αγάπης…

 

https://www.smashwords.com/books/view/381261

֍

Απόσπασμα από το

Ηλεκτρονικό μου Ημερολόγιο

(1999 – 2017)

5/12/99 (12)

Μερικές φυλές μερμηγκιών, αν στην πορεία τους, για αναζήτηση νέου τόπου εγκατάστασης της φωλιάς τους, συναντήσουν το εμπόδιο ενός "ποταμού" (στα μέτρα τους, φυσικά) τον οποίο είναι αδύνατο να παρακάμψουν, τότε αυτόματα η φυλή ενεργοποιεί τον μηχανισμό εγκατάστασης της "ζωντανής" γέφυρας και ο ποταμός διασχίζεται. Τα σώματα (και λίγο αργότερα τα πτώματα) των πρώτων μελών της φάλαγγας των μερμηγκιών αποτελούν τη γέφυρα!
Είναι προφανές ότι η φύση, ενδιαφερόμενη για την ομάδα, έχει δώσει στα έντομα αυτά αλτρουιστικά γονίδια σε δολοφονικές, για την ατομικότητά τους, ποσότητες. Έκανε, δηλαδή, το ακριβώς αντίθετο απ' ό,τι με την πλειοψηφία του ανθρώπινου είδους. Αυτή την ηθική εκτροπή (για τα κριτήριά μας) έχουμε υποχρέωση να καταργήσουμε. Αυτή αποτελεί την αιτία της τραγωδίας μας. Των δεινών μας. Αλλά και του μεγαλείου μας.

 

https://www.smashwords.com/books/view/381261

 

Συνέντευξη στο

STRANGE