Σάββατο 30 Ιουλίου 2016
Πέμπτη 21 Ιουλίου 2016
Βίντεο: 42
(Η πολλαπλότητα των Συμπάντων)
https://www.youtube.com/watch?v=x75xCG_Eatg&feature=youtu.be
(Η πολλαπλότητα των Συμπάντων)
https://www.youtube.com/watch?v=x75xCG_Eatg&feature=youtu.be
Παρασκευή 15 Ιουλίου 2016
Απόσπασμα από
το 11ο βιβλίο
της Υπαρξιακής
Αναρχίας
Η ΜΑΥΡΗ ΤΡΥΠΑ ΜΙΑΣ ΝΟΥΒΕΛΑΣ ΠΟΥ ΚΑΤΑΠΙΕ ΤΟ
ΣΥΜΠΑΝ ΤΟΥ ΑΙΣΘΗΤΟΥ
(σελίδα 137 –
138 της έντυπης έκδοσης)
«Ώστε είναι αλήθεια πως υπάρχει ένας
Θεός που δεν έπλασε το σφαγείο που είδα, βίωσα. Που είναι αμέτοχος της ευθύνης
του αίματος των αθώων, των αδύναμων. Του λίγου της Αγάπης. Που δεν είναι κριτής
τιμωρός. Που δεν δημιουργεί αυθαίρετα, χωρίς τη συγκατάθεσή τους, υπάρξεις διψασμένες για αιωνιότητα, για
να τις γκρεμίσει τελικά στον καιάδα του Τίποτα.. Που δεν απαιτεί τη λατρεία
Του, ούτε ανάγκη την έχει.. Που κάνει ισόθεα τα όντα. Όλα τα όντα. Που Είναι,
τέλος, ο Θεός της Απόλυτης Αγάπης».
«Ναι», με βεβαιώνει ήρεμα η πνευματική οντότητα.
«Ναι; Και πώς παρακαλώ θα εκπληρωθεί το μέγιστο των αιτημάτων: τα όντα:
από αιτιατά να μεταμορφωθούν σε αυτοαιτίες, δημιουργοί του εαυτού τους, των
ιδιοτήτων τους, ό,τι δηλαδή προϋποθέτει η απόλυτη ελευθερία για να υπάρξει;»
ρωτάω όλος ελπίδα αλλά και αμφιβολία.
«Κάπου μέσα στα βιβλία σου είχες μιλήσει για ένα Επέκεινα αλά καρτ
θυμάσαι;».
όντα. Όλα τα όντα. Που Είναι, τέλος, ο
Θεός της Απόλυτης Αγάπης».
«Ναι», με βεβαιώνει ήρεμα η πνευματική οντότητα.
«Ναι; Και πώς παρακαλώ θα εκπληρωθεί το μέγιστο των αιτημάτων: τα όντα: από αιτιατά να μεταμορφωθούν σε αυτοαιτίες, δημιουργοί του εαυτού τους, των ιδιοτήτων τους, ό,τι δηλαδή προϋποθέτει η απόλυτη ελευθερία για να υπάρξει;» ρωτάω όλος ελπίδα αλλά και αμφιβολία.
«Κάπου μέσα στα βιβλία σου είχες μιλήσει για ένα Επέκεινα αλά καρτ θυμάσαι;».
«Ναι», με βεβαιώνει ήρεμα η πνευματική οντότητα.
«Ναι; Και πώς παρακαλώ θα εκπληρωθεί το μέγιστο των αιτημάτων: τα όντα: από αιτιατά να μεταμορφωθούν σε αυτοαιτίες, δημιουργοί του εαυτού τους, των ιδιοτήτων τους, ό,τι δηλαδή προϋποθέτει η απόλυτη ελευθερία για να υπάρξει;» ρωτάω όλος ελπίδα αλλά και αμφιβολία.
«Κάπου μέσα στα βιβλία σου είχες μιλήσει για ένα Επέκεινα αλά καρτ θυμάσαι;».
Τετάρτη 13 Ιουλίου 2016
Απόσπασμα από το 16/χρονο (1999 – 2016)
Ηλεκτρονικό μου Ημερολόγιο
(2.600+ likes)
2013-7-13 (387)
Γράφει κάπου ο Νίτσε: “Ποιος αλήθεια θα μπορούσε να μας γλυτώσει από την κατάρα του
γίγνεσθαι;”
Σκέφτομαι: Εννοεί, βέβαια, από την κατάρα της Αιώνιας
Επανάληψης, που πρώτος μίλησε γι’ αυτήν ο Βούδας.
Και είναι παράξενο που και οι δυο δεν είδαν πως για
τον άνθρωπο τη λύτρωση από την αίσθηση, τη γνώση της Αιώνιας Επανάληψης την
έχει χαρίσει ήδη η απουσία της ανάμνησης. Μόνο ένας θεός μπορεί να βιώνει το
μαρτύριο, ή την ηδονική επανάληψη αυτού του αιματηρού γίγνεσθαι.
https://www.smashwords.com/profile/view/diamandisflorakis
Τρίτη 12 Ιουλίου 2016
Απόσπασμα από το 16/χρονο (1999 – 2016)
Ηλεκτρονικό μου Ημερολόγιο
(2.600+ likes)
2013-10-01
(406)
Σκέφτομαι ξανά την άποψη του Νίτσε πως
το βέλος του χρόνου κινείται κυκλικά. (Η Αιώνια Επανάληψη). Πως δηλαδή
η συμπαντική μάζα, δεν ταξιδεύει προς την εντροπία της, αλλά προς τη μέγιστη
εξάπλωσή της που θα την ακολουθήσει η μέγιστη κατάρρευσή της που μετά θα
ξεκινήσει ξανά η πορεία προς την εξάπλωσή της, μέχρι το άπειρο των επαναλήψεων,
σίγουρα άδεια από νόημα, σκοπό, χωρίς σύνδεση με το αίτιο ενός Δημιουργού
(δηλαδή θα είναι αιτιατό του εαυτού της) και η αιτιοκρατική ανθρώπινη λογική
μου παραπαίει, αντιφάσκει με τη δομή της. Ακόμα σκέφτομαι πως ο χωρίς δημιουργό
κόσμος με κυκλική φορά του χρόνου σημαίνει πως όλες οι ανθρώπινες πράξεις
αποηθικοποιούνται και είναι απλώς κινήσεις της Ύλης. Ήγουν, ο βίος αγίων και
φονιάδων δεν είναι τίποτα άλλο από κινήσεις, υπό μετασχηματισμό, τεμαχίων ύλης.
Ήγουν, πως όλα επιτρέπονται, ήγουν πως το μαρτύριο των υπάρξεων (αν ισχύει η
θεωρία των μετενσαρκώσεων) θα είναι αιώνιο, με τη μοναδική ελπίδα λύτρωσης τη
βύθιση στο Μηδέν (δια της βουδιστικής κατάκτησης του Καλού μέχρι και το
τελευταίο σωματίδιο της ύλης). Αυτά και άλλα πολλά σκέφτομαι και λέω και
εύχομαι: Είθε ο Χρόνος να κινείται ευθύγραμμα γιατί τότε η ύπαρξη του Κόσμου θα
είναι αιτιατό ενός Δημιουργού που ήταν η αιτία του εαυτού του, γιατί τότε
μπορεί να υπάρχει ένα μεταφυσικό Επέκεινα αντάξιο των ονείρων μας. Γιατί τότε
θα μπορούσαμε να θέσουμε το ερώτημα προς την Αιτία της Δημιουργίας: «Γιατί
τόσος πόνος, τόσα δάκρυα τόσο αίμα;» και να πάρουμε μια ικανοποιητική ή όχι
απάντηση, οπότε γινόμενοι ισόθεοι θα μπορούσαμε να πούμε: «Δεν πειράζει. Πάμε
τώρα όλοι Δημιουργός και δημιουργήματα στο Σύμπαν της Συγνώμης, της Αγάπης. Στο
Σύμπαν μας.
Τετάρτη 6 Ιουλίου 2016
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)