Free τo 20%
Με 2 έντυπες
εκδόσεις + 1 ηλεκτρονική (SMASHWORDS) έκαστη
2 Νουβέλες Ιδεών:
Δευτέρα 29 Φεβρουαρίου 2016
Κυριακή 28 Φεβρουαρίου 2016
Σάββατο 27 Φεβρουαρίου 2016
Παρασκευή 26 Φεβρουαρίου 2016
Πέμπτη 25 Φεβρουαρίου 2016
Τετάρτη 24 Φεβρουαρίου 2016
Τρίτη 23 Φεβρουαρίου 2016
Δευτέρα 22 Φεβρουαρίου 2016
Σάββατο 20 Φεβρουαρίου 2016
Παρασκευή 19 Φεβρουαρίου 2016
«ΜΙΑ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ»
(ή
ένας μαραθώνιος στοχασμού)
Διαδραστικό
θέατρο ιδεών
που
μαζί με τον συγγραφέα
το
γράφουν οι θεατές
και
οι συντελεστές της παράστασης.
(Αναφορά της Δημοσιογράφου προς τον Συγγραφέα από το απόσπασμα 158 του
έργου του):
«Δεν πειράζει». Φράση,
στάση ζωής. Τί μένει για ένα θεό;»
……………………………………………………………….
Πέμπτη 18 Φεβρουαρίου 2016
Απόσπασμα από
το μυθιστόρημα
Ο ΚΑΙΑΔΑΣ
(3 έντυπες
εκδόσεις + 1 σε e-book)
(7ο
βιβλίο της 11/Λογίας ΥΠΑΡΞΙΑΚΗ ΑΝΑΡΧΙΑ)
Ακούστε: Έτσι κι αλλιώς, αφού η λογική μας είναι από
τη φύση της αιτιοκρατική, είναι αδύνατο να φτάσει στην Αιτία των όντων, που
δείχνει να ’ναι μια αιτία χωρίς αιτία, ή μια αυτοαιτία, που κάνει το ίδιο. Δε
μένει, λοιπόν, παρά η φαντασία ή, πιο σωστά, η αίσθηση που έχουμε για την
ύπαρξη, που όσο πιο ανέκφραστη είναι, τόσο πιο βαθιά στην αλήθεια θα βρίσκεται.
Ο «Καιάδας», λοιπόν, είναι μια προσπάθεια διατύπωσης μιας αίσθησης που
εκφράζεται. Άρα, μια ιστορία μακριά από την αλήθεια. Μια προσπάθεια
δημιουργίας ενός φανταστικού, μικρού, σύμπαντος, μέσα στο Σύμπαν. (Και άρα
ένα σημείο αλήθειας, μέσα στο άγνωστο που, μοιραία, διαφοροποιείται,
στην έκταση και στο βαθμό που δέχεται την εισβολή\ τον μικρού φανταστικού
σύμπαντος της ιστορίας μου.
Τελικά, έχω να προτείνω αυτά: Ας
διαφοροποιήσουμε το άγνωστο ατέρμονο που μας περιβάλλει, με τα δικά μας
φανταστικά σύμπαντα, ή την πραγματική μας αίσθηση περί του Είναι του
Κόσμου. Ίσως έτσι ο Κόσμος γίνει ερμηνεύσιμος. Κατανοητός. Ή και δικός μας.
Ίσως, τελικά, σωθεί από τα όνειρά μας. Υποψιάζομαι, μάλιστα,
πως κάτι τέτοιο δε θα το πολεμούσε. Υποψιάζομαι, ακόμα, πως κάτι τέτοιο,
είναι πιθανό και να το ποθεί, από μια συμπάθεια απέναντι μας. Βέβαια, θα
μου πείτε πως, τότε, αυτό έχει ήδη συμβεί. Ο χωρόχρονος είναι διάτρητος
από την αίσθηση που έχουν τα όντα, γι αυτόν. Δηλαδή, έχουμε ήδη αλώσει το
Αίνιγμα του Κόσμου. Ήδη κατέχουμε την Αλήθεια. Τα παραπάνω ίσως να μη λένε
τίποτα. Ίσως είναι ένα παιχνίδι με τις λέξεις. Με τη λογική. Όμως, είναι πιθανό
να αφήνουν μια αίσθηση που, δεν το κρύβω, σ’ αυτήν αποβλέπω. Ταυτόχρονα,
παρακάτω, μπαίνει, ελπίζω, στην «ιστορία» μας και ο Σεμπάστιαν, ο οποίος, με
κάποιον τρόπο, γεμίζει το σύμπαν με μια κοινή, απ’ τους ανθρώπους, αίσθηση. Ένα
κοινό όραμα, όνειρο. Ουσιαστικά, δηλαδή αλλοιώνει το Είναι του Κόσμου, ή τ’
ανακαλύπτει, αν θέλετε. Γι’ αυτούς τους λόγους, λοιπόν, μπήκα άμεσα στην ιστορία.
Απροκάλυπτα. Ενώ θα ’πρεπε να κρύβομαι πίσω της. Αλλά καιρός είναι να επανέλθω
στην εξιστόρηση. Είχα μείνει εκεί που ο Ήβος, μετά την ανακάλυψή του, πως η
Αμάντα παρακολουθεί αθέατη όλες του τις κινήσεις, βγαίνει άοπλος στους δρόμους.
Θυμάστε. Λοιπόν):
Τετάρτη 17 Φεβρουαρίου 2016
«ΜΙΑ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ»
(ή ένας μαραθώνιος στοχασμού)
Διαδραστικό θέατρο ιδεών
που μαζί με τον συγγραφέα
το γράφουν οι θεατές
και οι συντελεστές της παράστασης.
(Αναφορά της Δημοσιογράφου προς τον Συγγραφέα από το απόσπασμα 54 του έργου
του):
Η Αλήθεια του Κόσμου είναι
το Αίνιγμά του". (Μεταθανάτιο μήνυμα του Ρόλλαν Αντύπα, από το μυθ.: (“Ο Άνθρωπος
που δεν χρειαζότανε κανέναν").
Τρίτη 16 Φεβρουαρίου 2016
Απόσπασμα από το
Ηλεκτρονικό μου Ημερολόγιο
(1999 – 2016)
(2.500 likes )
17-02-2016 (581)
Έγραφα στη σελίδα 45 και
46 της 1ης έκδοσης (1988) αλλά και στη σελίδα 33 της 3ης έκδοσης (2007) του
μυθιστορήματος: “Η ΕΣΧΑΤΗ ΑΝΑΡΧΙΑ” αυτά:
(Τ’ ατέρμονο του χωροχρόνου, αναμφίβολα, περιέχει τη
δυνατότητα ύπαρξης του απρόβλεπτου, του παράλογου, ακριβώς γιατί είναι
ατέρμονο, γιατί ο εαυτός του είναι, κυρίως, η προσωποποίηση του αντιλογικού,
του απρόβλεπτου. Καθαρά λογικό είναι μόνο το Μηδέν. Είναι παράλογη η ύπαρξη του
Κόσμου, γιατί αυτή η ύπαρξη προϋποθέτει τον απόλυτο παραλογισμό: την αυτοαιτία
της Ιδέας, ή της Ύλης.
(Πρόβλεψη: Θα
’ρθει καιρός που κάποιοι θα δουν αποτέλεσμα χωρίς αιτία, και θα βλέπουν σωστά.
Και άλλα παρόμοια...).
Πρόσφατα διάβασα πως η νέα θεωρία της
Κοσμολογίας (μέσω του κυρίου Νανόπουλου) ισχυρίζεται αυτό: «Το Μηδέν παρήγαγε
Ενέργεια, η Ενέργεια την ανόργανη Ύλη
και αυτή την οργανική Ύλη».
Και σκέφτηκα πως η ελληνική Ε.Φ. φαντάστηκε
κάτι που η Επιστήμη σκέφτηκε πολλά χρόνια αργότερα.
Δευτέρα 15 Φεβρουαρίου 2016
ΜΙΑ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
(ή ένας μαραθώνιος στοχασμού)
Διαδραστικό θέατρο ιδεών
που μαζί με τον συγγραφέα
το γράφουν οι θεατές
και οι συντελεστές της παράστασης.
(Αναφορά της Δημοσιογράφου προς τον
Συγγραφέα από το απόσπασμα 102 του έργου του):
Τους είπα: Εκεί που η κρίση
μας τυφλώνεται είναι όταν πρέπει να δει το δίκιο του άλλου, το αίμα του.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)