Παρασκευή 16 Δεκεμβρίου 2016
Δευτέρα 12 Δεκεμβρίου 2016
Κυριακή 11 Δεκεμβρίου 2016
Σάββατο 10 Δεκεμβρίου 2016
Τετάρτη 7 Δεκεμβρίου 2016
Τρίτη 6 Δεκεμβρίου 2016
Σάββατο 3 Δεκεμβρίου 2016
Παρασκευή 2 Δεκεμβρίου 2016
Πέμπτη 1 Δεκεμβρίου 2016
Τετάρτη 30 Νοεμβρίου 2016
Τρίτη 29 Νοεμβρίου 2016
Απόσπασμα από το
16/χρονο (1999 – 2016)
ΗΕΚΤΡΟΝΙΚΟ
ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΜΟΥ
30-11-2016 (595)
Σκέφτομαι: H ουσιαστική διαφορά, αντίθεση, αντιπαλότητα δεν είναι μεταξύ των Δημοκρατών και των Φασιστών. Των Ιδεαλιστών και των Υλιστών.
Των Λευκών και των Έγχρωμων. Των Πλουτοκρατών και των Φτωχών. Των Εθνικιστών
και των Διεθνιστών. Των και Των…
Είναι μεταξύ εκείνων
(των λίγων που με τον βίο τους -αν ήταν κυρίαρχος- οι κοινωνίες δεν θα χρειάζονταν αστυνομίες,
στρατούς, δικαστήρια, φυλακές. Δεν θα λειτουργούσαν με τη λογική της Δύναμης,
δεν θα είχαν μέλη φτωχούς, άστεγους, απροστάτευτους, επαίτες, θύματα άλλων συνανθρώπων)
και των πολλών άλλων που δεν τους μοιάζουμε…
Δευτέρα 28 Νοεμβρίου 2016
Σάββατο 26 Νοεμβρίου 2016
Απόσπασμα από το
16/χρονο (1999 – 2016)
ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ
ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ
27/3/2000 (25)
Σκέφτομαι: Η
λογική της Παγκοσμιοποίησης είναι ο Καιάδας της περιθωριοποίησης, μπορεί και
της εξόντωσης των ασθενέστερων (κρατών, ομάδων, ατόμων). Κάπου μέσα σ' αυτόν
τον Καιάδα βλέπω να κυοφορείται η επόμενη επανάσταση.
Παρασκευή 25 Νοεμβρίου 2016
Πέμπτη 24 Νοεμβρίου 2016
Τετάρτη 23 Νοεμβρίου 2016
Τρίτη 22 Νοεμβρίου 2016
Απόσπασμα από το
Ηλεκτρονικό μου Ημερολόγιο
(1999 – 2016)
1/12/99) (9)
"Τα
μόνα πραγματικά σύνορα μεταξύ των λαών, είναι τα ταξικά", έγραψε κάποιος
σ' ένα τοίχο της γειτονιάς μου.
Τα
μόνα (μέχρι τώρα) ακατανίκητα σύνορα, που προκαλούν τα όποια άλλα υπάρχουν (και
είναι πολλά αυτά) είναι τα σύνορα του εγώ, ξανασκέφτηκα. 6 δις σύνορα έχει αυτή
τη στιγμή ο μικρός μας πλανήτης. Κι όσο αυτά θα στέκουν ως απόρθητα κάστρα
ανάμεσά μας, όλες οι ουμανιστικές προτάσεις (θρησκευτικές, φιλοσοφικές,
πολιτικές) θα παραμένουν ευχάριστα όνειρα μιας εφιαλτικής πραγματικότητας.
Οι
ταξικές κοινωνίες είναι μεν αιτιατό του καπιταλισμού, αλλά κι αυτός με τη σειρά
του είναι αιτιατό της δομής του ανθρώπινου εγώ. Το οποίο εγώ είναι αιτιατό της
υπερδομής των γονιδίων μας (που πιθανότατα περιέχουν και τη δυνατότητα
μετατροπής τους, άρα και την Ελπίδα). Τα οποία είναι αιτιατό της υπερ-υπερδομής
του πρώτου, σχεδόν μηδενικής έκτασης σωματιδίου που προκάλεσε την Μεγάλη
Έκρηξη. Το οποίο είναι αιτιατό της Απόλυτης Αιτίας που ήταν η αυτοαιτία του
Θεού, ή η αυτοαιτία της Ύλης. (Ήγουν, η εντελέχειά μας, το πεπρωμένο μας δεν
βρίσκεται ούτε καν στα γονίδιά μας. Βρίσκεται μέσα στο πρώτο ελάχιστο
σωματίδιο, το οποίο περιείχε τον χρόνο και την έκταση του σύμπαντος).
Δευτέρα 21 Νοεμβρίου 2016
Σάββατο 19 Νοεμβρίου 2016
Πέμπτη 17 Νοεμβρίου 2016
Απόσπασμα από το Ηλεκτρονικό μου
Ημερολόγιο
(1999 – 2016)
17-11-2016
(594)
Σκέφτομαι:
Υπάρχει κίνδυνος, το χάσμα μεταξύ Ηθικοπνευματικού και Τεχνολογικού πολιτισμού
να αφανίσει την ανθρωπότητα. Μπορούμε να αφανίσουμε τη ζωή των όντων από τον
πλανήτη, αλλά δεν μπορέσαμε να αφανίσουμε τους πολέμους, την ανισότητα, τη
φτώχεια, την εκμετάλλευση του Ανθρώπου
από τον Άνθρωπο, τη φονική αντιπαλότητα μεταξύ μας, ενώ στον πυρήνα της
υπόστασής μας την κατάργηση όλων αυτών των δεινών ποθούμε. Κι αυτό που ποθούμε
είναι το μέτρο με το οποίο είναι δίκαιο να αλληλοκριθούμε…
Τετάρτη 16 Νοεμβρίου 2016
Απόσπασμα
από το Ηλεκτρονικό μου Ημερολόγιο
(1999
– 2016)
2014-07-10 (493)
?
Σκέφτομαι: Η μόνη Αλήθεια
αυτού του Κόσμου, την οποία μπορεί να ανιχνεύσει ο Άνθρωπος, είναι αυτή: «Το
άπειρο μέγεθος αυτού του Κόσμου (και όχι μόνο στα χωροχρονικά μεγέθη) “καταπίνει”
το πεπερασμένο της ανθρώπινης νόησης».
2014-07-09 (492)
?
Σκέφτομαι ξανά αυτό: (Τί
χάθηκε από πλησιάσματα που δεν έγιναν, ή δεν εκφράστηκαν σωστά!).
Τρίτη 15 Νοεμβρίου 2016
Σάββατο 12 Νοεμβρίου 2016
Γιατί Η ΣΕΧΤΑ ΤΟΥ ΧΑΟΥΣ
πιστεύει πως ο κόσμος
της έμβιας ύλης
είναι μια αποτυχημένη
Δημιουργία
που πρέπει να εκλείψει;
Και με ποιον τρόπο
προσπαθεί να το πετύχει αυτό;
Ποιο γεγονός αναστέλλει
προσωρινά (;) την προσπάθειά της
για τον ερχομό του Αρμαγεδδώνα
(;)
Μια νουβέλα στοχασμού
(το τελευταίο βιβλίο της
12/Λογίας:
Υπαρξιακή Αναρχία/Εσχατολογική Ουτοπία
αξίας 8 ευρώ που δίνεται
με ΔΩΡΟ το 11 βιβλίο της 12/Λογίας:
αξίας 10 ευρώ).
ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΦΙΛΟΥΣ ΤΟΥ
ΣΤΟΧΑΣΜΟΥ
Σάββατο 5 Νοεμβρίου 2016
Παρασκευή 4 Νοεμβρίου 2016
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ
ΤΗΝ 3 ΕΚΔΟΣΗ ΤΟΥ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑΤΟΣ ΜΟΥ: ΤΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΧΑΟΥΣ
…………………………………………………………………………………………………
Και τώρα: Είμαστε σα θάλασσα χωρίς μπλε, αρμύρα, θαλασσοπούλια, νησιά, ακτές, άσπρα πανιά, κουπιά. Σα μάτια άδεια χωρίς έκφραση. Σαν ουρανός χωρίς την αίσθηση της απεραντοσύνης. Σα νύχτα χωρίς αστέρια, χωρίς τέλος. Σα φράση χωρίς νόημα. Σα φιλί από πέτρινα χείλη. Σα λουλούδια ψεύτικα, χωρίς άρωμα. Σαν ποίημα χωρίς ανάταση. Σαν όνειρο χωρίς υπέρβαση. Σαν ουτοπία που δεν μεταθέτει τα όρια του εφικτού. Σα μουσική ακατανόητη από το συναίσθημα. Σα δειλινό χωρίς συνειρμούς. Σαν θάνατος που δεν είναι είσοδος.
Και τώρα: Είμαστε σα θάλασσα χωρίς μπλε, αρμύρα, θαλασσοπούλια, νησιά, ακτές, άσπρα πανιά, κουπιά. Σα μάτια άδεια χωρίς έκφραση. Σαν ουρανός χωρίς την αίσθηση της απεραντοσύνης. Σα νύχτα χωρίς αστέρια, χωρίς τέλος. Σα φράση χωρίς νόημα. Σα φιλί από πέτρινα χείλη. Σα λουλούδια ψεύτικα, χωρίς άρωμα. Σαν ποίημα χωρίς ανάταση. Σαν όνειρο χωρίς υπέρβαση. Σαν ουτοπία που δεν μεταθέτει τα όρια του εφικτού. Σα μουσική ακατανόητη από το συναίσθημα. Σα δειλινό χωρίς συνειρμούς. Σαν θάνατος που δεν είναι είσοδος.
Είμαστε μια ανθρωπότητα
που της λεηλάτησαν τα όνειρα. Είμαστε περίπου νεκροί.
Αλλά, ταυτόχρονα, είμαστε εμείς οι εναπομείναντες, σα σάρκινη μηχανή που διαθέτει όλα τα αναγκαία καύσιμα για να φτάσει στην άκρη του χρόνου.
Για όλα τα παραπάνω, χρειάστηκε να προηγηθεί το μέγιστο των εγκλημάτων. Να φορέσει ο Θεός τη μάσκα του ανύπαρκτου, του σκότους, του Χάους.
Δεν υπάρχει τώρα Τέχνη που να δείχνει δρόμους. Να λυτρώνει. Να εξανθρωπίζει.
Δεν υπάρχουν άνθρωποι για τον άνθρωπο. Κανείς δεν αγωνίζεται, δεν πεθαίνει για μια Ιδέα. Δεν δίνει το δάκρυ του, το χέρι του.
Αλλά, ταυτόχρονα, είμαστε εμείς οι εναπομείναντες, σα σάρκινη μηχανή που διαθέτει όλα τα αναγκαία καύσιμα για να φτάσει στην άκρη του χρόνου.
Για όλα τα παραπάνω, χρειάστηκε να προηγηθεί το μέγιστο των εγκλημάτων. Να φορέσει ο Θεός τη μάσκα του ανύπαρκτου, του σκότους, του Χάους.
Δεν υπάρχει τώρα Τέχνη που να δείχνει δρόμους. Να λυτρώνει. Να εξανθρωπίζει.
Δεν υπάρχουν άνθρωποι για τον άνθρωπο. Κανείς δεν αγωνίζεται, δεν πεθαίνει για μια Ιδέα. Δεν δίνει το δάκρυ του, το χέρι του.
Εμείς που
απομείναμε είμαστε η Κόλαση.
Όποιο ανθρώπινο
λουλούδι ανθίζει, το ξεριζώνει το δρεπάνι του θανάτου. Γιατί κανένα «λουλούδι»
δεν αποδέχεται τη λογική της πραγματικότητας.
Η δομή της ζωής, πάντα τιμωρούσε την ποιότητα. Τώρα όμως την αποκεφαλίζει.
Εντελέχεια της ζωής είναι ο εαυτός της. Η συνέχισή της.
Η δομή της ζωής, πάντα τιμωρούσε την ποιότητα. Τώρα όμως την αποκεφαλίζει.
Εντελέχεια της ζωής είναι ο εαυτός της. Η συνέχισή της.
Ποθούμε, αλλά
δεν μπορούμε την ανάταση. Ούτε καν την προσπάθεια για ανάταση δεν αντέχουμε.
Έρχεται ο
άνθρωπος του Χάους.
Ο νόμος της
Εντροπίας σαπίζει τις ψυχές μας. Ο άνθρωπος αποκτά τη ζωική δύναμη που θα του
επιτρέψει να ζήσει στον μέγιστο δυνατό χρόνο, πριν η Συμπαντική, απόλυτη Αταξία
τον καταβροχθίσει.
(Είσαστε ακόμα
στο σκοτάδι της φανταστικής μου ιστορίας; Ναι; Κουράγιο. Σε λίγο βγαίνουμε στο
Φως! Στο Φως μίας οντολογικής αίσθησής μας για την ύπαρξη της Ελπίδας).
Απόσπασμα από
το 16/χρονο
(1999 – 2016)
ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ
ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ
ΕΝΟΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ
352/20/12/12
Οι μέρες που έρχονται μου φέρνουν στη μνήμη τους στίχους του Ζήσιμου Λορεντζάτου: …Όταν όλα τα αρμαθιάσεις μέσα σου και τα αποσώσεις –προφητεία, μυστήριο, γνώση, πίστη (ακόμα και την πίστη)- στο τέλος τι απομένει στον κόσμο αυτόν, άλλο από μια αγάπη; Τι απομένει;
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)