ανοιχτο ηλεκτρονικο ημερολογιο ενος συγγραφεα

σκεψεις...

Ετικέτες

Ο (1) τι δεν... (1)

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Τρίτη 31 Δεκεμβρίου 2013

Για τους φίλους των e-books

Για τους φίλους των e-boos:
Κυκλοφορεί με ενημέρωση έως και 31/12/2013
Διαβάστε το 20% δωρεάν αυτού του e-book για
να κρίνετε αν αξίζει να το αγοράσετε:

Δευτέρα 30 Δεκεμβρίου 2013

τα πάντα για μένα...

απόσπασμα από το ηλεκτρονικό μου ημερολόγιο.


2013-12-31 (474)

? Σκέφτομαι αυτή τη σκέψη μου (από το «ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ»: «Η έ­σχα­τη έκ­φρα­ση της α­γά­πης εί­ναι η θυ­σί­α. Έσχατη θυ­σί­α θα 'ταν η αυ­το­ε­ξα­φά­νι­ση του Κα­λού για χά­ρη του Κα­κού. Τί­πο­τα δεν μπο­ρεί ν' α­ντι­με­τω­πί­σει αυ­τή τη θυ­σί­α», σκέ­φτη­κε ο Με­γά­λος Βαθ­μός. «Ο Θε­ός εί­ναι το τί­πο­τα, το μη­δέν, για­τί πραγ­μά­τω­σε αυ­τή τη θυ­σί­α», συ­νέ­χι­σε. Και η σκέ­ψη του ε­κεί­νη, ε­ξα­φά­νι­σε κά­θε α­ντι­νο­μί­α που έ­κρυ­βε μέ­χρι τό­τε η έν­νοια Θε­ός.
Και λέω: Μια τέτοια πράξη θα δικαίωνε και την έννοια Σταύρωση.








Κυριακή 29 Δεκεμβρίου 2013

απόσπασμα από το ηλεκτρονικό μου ημερολόγιο.


2013-12-30 (473)

? Κι αυτό από το 1ο βιβλίο της 11/λογίας: (Η ύ­παρ­ξη ή ό­χι του Θε­ού, εί­ναι που νο­η­μα­τί­ζει την Ι­στο­ρί­α του Κό­σμου).
Και σκέφτομαι: Πράγματι, το Ναι της ύπαρξης του Θεού νοηματίζει την Ιστορία του Κόσμου, αλλά με ένα νόημα απροσέγγιστο. Και είναι ο πόνος, τα δάκρυα, το αίμα που βιώνουν τα όντα, η αιτία που δεν αποκωδικοποιείται το νόημα από την ανθρώπινη νόηση.

Σάββατο 28 Δεκεμβρίου 2013

Πρόλογος στο...:


Ποιοι κατευθύνουν την ενοποιημένη, απόλυτη δύναμη του πόνου των όντων και της ύλης ενάντια στη Δημιουργία και γιατί;

Ποιοι, γιατί και πως, προετοιμάζονται να δραπετεύσουν από το συμπαντικό κύτταρο για να εισβάλουν στο σύμπαν των συμπάντων. Στον χώρο της Ελευθερίας;

Ποιο ρόλο παίζει ένας άνθρωπος του 20ου: αιώνα στη σύγκρουση των υποδημιουργημάτων του Όντος με το Ον;

Η Αναρχική Ιδέα στην πιο ακραία της έκφραση.

απόσπασμα από το ηλεκτρονικό μου ημερολόγιο.


2013-12-29 (472)

? Από το «ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ» κι αυτό: Μι­λού­σαν για ει­ρή­νη σκο­τώ­νο­ντας. Ο­ρα­μα­τί­ζο­νταν την α­γά­πη πολεμώντας. Την ι­σό­τη­τα πο­θού­σαν, α­πο­κτώ­ντας πε­ρισ­σό­τε­ρα α­γα­θά και δύ­να­μη, για να την ε­πι­βάλ­λουν. Κά­πο­τε, ό­λοι πα­ρα­δέ­χτη­καν πως μό­νο η πνευ­μα­τι­κή τε­λειό­τη­τα, θα τους έ­φερ­νε ε­κεί που πο­θού­σαν και έ­πρε­πε. Αυ­τό ή­ταν το τε­λευ­ταί­ο τους λά­θος. Για­τί η πνευ­μα­τι­κή ά­νο­δος που τους χρεια­ζό­ταν για να πε­τύ­χουν ό,τι ο­ρα­μα­τί­στη­καν, για να υ­πάρ­ξει, προ­ϋ­πό­θε­τε τ' α­πο­τέ­λε­σμα των συν­θη­κών που ε­πε­δί­ω­καν. Κα­τά­λα­βαν δη­λα­δή πως α­να­ζη­τού­σαν την αρ­χή ε­νός κύ­κλου. Συνειδητοποίησαν πως χρεια­ζό­ταν να με­τα­τρέ­ψουν το αι­τια­τό σε αι­τί­α. (Σύσταση: Ξαναδιαβάστε τη φράση).

Και σκέφτομαι: Η άποψη εκείνων των φανταστικών, μυθιστορηματικών  ανθρώπων σκοτώνει την Ελπίδα. Κι αυτός ο φόνος υποδηλώνει σαδιστική μανία της Πρώτης Αιτίας. Όμως, ούτε ο Θεός είναι λογικό να σκέφτεται έτσι , ούτε το Τυχαίο του Μηδενός  είναι δυνατόν γενικά να σκέφτεται. Να δημιουργεί… (Αυτή είναι, παραδόξως, η πρόσφατη άποψη των οπαδών της υλιστικής ερμηνείας που ισχυρίζεται πως το Μηδέν είναι η Πρώτη Αιτία δημιουργίας του χωροχρονικού συνεχούς και των όντων του. Ήγουν: όπου η επιστήμη αρνείται τον εαυτόν της, την αιτιοκρατία της λογικής της πιστεύοντας πως εκ του Μηδενός είναι δυνατόν να παραχθεί κάτι! Δηλαδή, σχεδόν η μισή ανθρωπότητα στοχάζεται λάθος το κύριο ερώτημα του ανθρώπου. Και η άλλη μισή, φαντάζεται τον Θεό με λάθος προσωπείο- πιστεύει δηλαδή πως η Δικαιοσύνη είναι υπέρτερη αξία της Αγάπης-Σύσταση: Διαβάστε μέχρι την ερμηνεία της, την τελευταία φράση. Περιέχει το ανώτερο ποιοτικά προσωπείο του Θεού, μέχρι στιγμής. Ένα ακόμα δηλαδή από τα άπειρα άλλα που διαθέτει).
Δείτε κι εδώ:
 

απόσπασμα από το ηλεκτρονικό μου ημερολόγιο.


2013-12-28 (471)

? Γράφω στο «ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ»: Υ­πάρ­χει πά­ντα έ­να δί­κιο στο ά­δι­κο του άλ­λου. (Α­πό την έλ­λει­ψη στα­θε­ρού ση­μεί­ου α­να­φο­ράς).

Και σκέφτομαι: Η κατανόηση αυτής της ρήσης βοηθά στην κατανόηση που πρέπει να δείχνουμε σε κάποιες πράξεις που μας πληγώνουν… Ένας πρόλογος Αγάπης είναι…

Παρασκευή 27 Δεκεμβρίου 2013

απόσπασμα από το ηλεκτρονικό μου ημερολόγιο.


2013-12-28 (470)

? Και πάλι από το «ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ»: (Οι ερ­μη­νευ­τι­κές αυ­τα­πά­τες θα τα­ξι­δεύ­ουν μέ­χρι την ά­κρη του χρό­νου. Μέ­χρι την ά­κρη του μέλ­λο­ντος, φο­ρώ­ντας τις μά­σκες των α­λη­θειών της ε­ξέ­λι­ξης. Όμως, δεν εί­ναι ό­λες οι αυ­τα­πά­τες κα­κές. Αυ­τές πά­ντως δεν εί­ναι. Για­τί προ­σφέ­ρουν έ­να στα­θε­ρό ση­μεί­ο α­να­φο­ράς).

Και σκέφτομαι: Ναι, μας προσφέρουν ένα σταθερό (προσωρινά) σημείο ερμηνευτικής αναφοράς, το οποίο μας χαρίζει την ψευδαίσθηση πως έχουμε λύσει το απόλυτο Αίνιγμα της Ύπαρξής μας και του σύμπαντος Κόσμου. Και καλά κάνουμε…

πριν 18 χρόνια...

Πέμπτη 26 Δεκεμβρίου 2013

απόσπασμα από το 14/χρονο ηλεκτρονικό μου ημερολόγιο.


2013-12-27 (468)

? Σκέφτομαι αυτό το απόσπασμα από το «ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ» και το συστήνω ξανά για ανάγνωση:
Η α­ντο­χή των υ­λι­κών μίας ι­δε­ο­λο­γί­ας, ου­σια­στι­κά, δε δο­κι­μά­ζε­ται α­πό τις α­ντι­στά­σεις του αι­σθη­τού Κό­σμου, αλ­λά α­πό τη δο­μή του υ­πε­ραι­σθη­τού, που εί­ναι και αι­σθη­τά α­πρό­σι­τος. Άρα, η ήτ­τα του Κα­λού εί­ναι ο μό­νος τρό­πος της ε­πα­λή­θευ­σης της α­λή­θειας του. (Ι­δε­ο­λό­γοι, ου­το­πι­στές, ρο­μα­ντι­κοί, ψυ­χού­λες αυ­τού του Κό­σμου, δια­βά­στε ξα­νά και ξα­νά αυ­τό το κομ­μά­τι. Σε κά­ποια α­πό τις ε­πα­να­λή­ψεις α­νά­γνω­σής του, θα κα­τα­λά­βε­τε, θα κα­τα­νο­ή­σε­τε, θ' α­πο­δε­χτεί­τε τη λο­γι­κή του πε­πρω­μέ­νου σας).

απόσπασμα από το ηλεκτρονικό μου ημερολόγιο.


2013-12-26 (467)

? Κι αυτό από το «ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ»: (Στο Εί­ναι του Κό­σμου η κυ­ρί­αρ­χη βού­λη­ση εί­ναι ε­κεί­νη του υ­πάρ­χειν και ό­λες οι άλ­λες α­κο­λου­θούν; Αν ναι, τό­τε μην α­να­ζη­τά­τε τον Θε­ό, για­τί, ή δεν Υ­πάρ­χει, ή Εί­ναι κρυμ­μέ­νος στο α­πρό­σι­το).

Τετάρτη 25 Δεκεμβρίου 2013

απόσπασμα από το ηλεκτρονικό μου ημερολόγιο.


2013-12-26 (466)

? Γράφω στο «ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ» αυτό: .(Η τε­λειό­τη­τα του Κα­λού εί­ναι που ε­πι­τρέ­πει την ύ­παρ­ξη του Κα­κού).
Και σκέφτομαι: Αυτή η σκέψη δεν υποδηλώνει μόνο την αγάπη του Θεού που φανταστήκαμε για την ελευθερία, αλλά και την παροχή της Συγγνώμης Του για εκείνο που υπήρξαμε.

φαντασία - στοχασμός...


Το μέλλον του βιβλίου.

 

ΔΙΑΜΑΝΤΗ ΦΛΩΡΑΚΗ

 

19 e-books στο:

Και άλλα 2 μεταφρασμένα στα αγγλικά εδώ:

 


 

φαντασία – στοχασμός

?

Δευτέρα 23 Δεκεμβρίου 2013

Σύσταση...


Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΟΤΑΝΕ ΚΑΝΕΝΑΝ (ένα αστυνομικό μυθιστόρημα – 1η έκδ. 1996 /2η εκδ. 1998 /3η έκδ. (σε e-book, σε πλανητική κυκλοφορία): 2013.
Διαβάστε δωρεάν το 20% αυτού του βιβλίου στη συσκευή σας ανάγνωσης, ή στο κινητό σας τηλέφωνο, ή στον Η/Υ σας, σε 7 φόρμες, για να δείτε αν ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις σας. Και δωρεάν το 100% αν είστε άνεργος. (αφήστε το mail σας για να σας σταλεί).
Δείτε:
 https://www.smashwords.com/books/view/308555

απόσπασμα από το ηλεκτρονικό μου ημερολόγιο.


2013-12-23 (465)

? Το γεγονός περιληπτικά είναι αυτό: Ειδικός φρουρός (εκτός υπηρεσίας) ηλικίας  28 ετών, χτες στο Χαλάνδρι παρέσυρε και σκότωσε άθελά του ηλικιωμένη άγνωστή του γυναίκα και στη συνέχεια έβαλε τέλος στη ζωή του…
Και σκέφτομαι: Αυτό το τεράστιο Ηθικό και ψυχικής ευαισθησίας μέγεθος που χωρίζει αυτόν τον Άνθρωπο από έναν που αφαιρεί ζωή, για όποιον λόγο, που καμία θρησκεία, ουμανιστική φιλοσοφία, κοινωνία, οικογένεια δεν θέλησαν αλλά ούτε και ήσαν ικανοί να δημιουργήσουν, ποια Αιτία το δημιούργησε; Αν πρόκειται για γονιδιακή ιδιότητα, τότε γεννάται ένα πελώριο καταλυτικό υπαρξιακό, αναρχικό ερώτημα (στην περίπτωση που το χωρίς νου Τυχαίο δεν είναι η αιτία δημιουργίας του Κόσμου): Προς τι αυτή η «τσιγκούνικη» απονομή στο ανθρώπινο είδος, που αν ήταν καθολική, τότε η όλη πορεία προς το Επέκεινα του ανθρώπινου είδους κάθε άλλο παρά αιματηρή και αινιγματική θα ήταν; Αυτός ο νέος άνθρωπος αυτοκτόνησε, κυρίως γιατί δεν άντεξε τον πόνο που προκάλεσε, άθελά του, στους οικείους του θύματος αλλά και πρόσθεσε στον παγκόσμιο πόνο. Πως εξηγείται το γεγονός ότι ο δημιουργός των όντων αντέχει να «βλέπει» την αλληλοσφαγή τους, ή δεν την άντεξε τελικά οπότε… (αυτή είναι μια θέαση της απόλυτης έννοιας του Μηδενισμού);
Θα πάω στην κηδεία αυτού του τεράστιου απλησίαστου μεγέθους ευαισθησίας και ήθους, για να το προσκυνήσω…

Κυριακή 22 Δεκεμβρίου 2013

απόσπασμα από το ηλεκτρονικό μου ημερολόγιο.


2013-12-23 (464)

? Για Τα Χριστούγεννα εύχομαι σε όλους αυτό: Ας κληροδοτήσουμε σ’ αυτούς που έρχονται έναν Κόσμο λίγο καλύτερο απ’ αυτόν που κληρονομήσαμε. Το μπορούμε. Το χρωστάμε σ’ αυτούς που «έφυγαν», σ’ αυτούς που θα έρθουν. Ας ορίσουμε έναν Σκοπό στην πορεία μας μέσα στο αιματηρό Αίνιγμα της Ύπαρξης.
http://wiki.redworlds.gr/tiki-index.php?page=%CE%94%CE%B9%CE%B1%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AE%CF%82+%CE%A6%CE%BB%CF%89%CF%81%CE%AC%CE%BA%CE%B7%CF%82

Παρασκευή 20 Δεκεμβρίου 2013

πρόταση...


Διαβάστε το 20% αυτού του αστυνομικού μυθιστορήματος ΔΩΡΕΑΝ για να δείτε αν αξίζει να το αγοράσετε όλο, ή να το διαβάσετε δωρεάν αν είστε άνεργος, ή εραστής του τσάμπα, στο κινητό σας τηλέφωνο, στη συσκευή σας ανάγνωσης, στον Η/Υ, σε 7 φόρμες:

απόσπασμα από το ηλεκτρονικό μου ημερολόγιο.


2013-12-21 (463)

? Το ερώτημα ήταν: «Τι γνώμη έχετε για την κίνηση των 58;»

Καμία, τους είπα. Έχω όμως μια γνώμη, μια πρόταση για την κίνηση που πρέπει να κάνουν οι 1.350.000 άνεργοι του ιδιωτικού τομέα μαζί με τις εκατοντάδες χιλιάδες συναδέλφους τους που αμείβονται με καθυστέρηση για την εργασία τους, ή αμείβοντα με «κουρεμένους» μισθούς: Να ιδρύσετε ένα «Δημοκρατικό, Ανθρωπιστικό» κόμμα το οποίο θα λειτουργήσει ως αντίβαρο στα υπάρχοντα κόμματα που υπερασπίστηκαν και θα συνεχίσουν να υπερασπίζονται τα συμφέροντα της συντεχνίας των πολιτικών και τις άλλες συντεχνίες κρατικές ή όχι, γιατί αυτούς μόνο θεωρούν ως συμμάχους τους – εκλογικούς πελάτες τους. Όλο το φάσμα της σημερινής βουλής, αρνήθηκε να μοιραστεί το κόστος της πτώχευσης της χώρας μας δίκαια, ενώ γνώριζε πως μπορούσε να υλοποιηθεί αυτό. Να θυμάστε πως τα κόμματα εξουσίας χρέωναν με δάνεια τη χώρα μας προκειμένου, κυρίως, να καλοπληρώνουν, να διορίσουν  την υπεράριθμη εκλογική πελατεία τους και καμία αντιπολίτευση, βουλευτής, συντεχνία, ΜΜΕ, δημοσιογράφος, ή μέλος της κίνησης των 58, δεν τους είπε: «Ρε άφρονες που οδηγείται την πατρίδα μας με τους τρελούς δανεισμούς σας; Δεν βλέπετε τον ύφαλο που θα μας βουλιάξει; Δεν βλέπετε αυτό που μπορεί να δει κι ο τελευταίος απλός πολίτης;
Και έπεσε αδιάφορη σιωπή. Ανήκαν όλοι οι συνομιλητές μου σε συντεχνίες. Και τότε θυμήθηκα κάτι που είχα γράψει σ’ αυτό το ημερολόγιο: «Το συμφέρον σκοτώνει τη λογική, το αίσθημα δικαίου».
Αλλοίμονο, μια χώρα θρυμματισμένης ενότητας είμαστε… Και αδύνατου ηθικού δυναμικού. Κι αυτό πληρώνουμε…
 

Πέμπτη 19 Δεκεμβρίου 2013

διαβάστε...


Διαβάστε το 20% αυτού του βιβλίου ΔΩΡΕΑΝ για να δείτε αν αξίζει (ή του αξίζετε) για ανάγνωση:

Τρίτη 17 Δεκεμβρίου 2013

βιβλία για στοχασμό...

Κατεβάστε 1 για τη συσκευή σας ανάγνωσης, το κινητό σας, ή για τον Η/Υ σας, εδώ:
και γράψτε μου για να σας στείλω ένα άλλο της επιλογής σας ΔΩΡΟ:

Δευτέρα 16 Δεκεμβρίου 2013

απόσπασμα από το ηλεκτρονικό μου ημερολόγιο.


2013-12-17 (462)

? (Υπάρχουν και βόμβες που ανατινάζουν ψυχές), γράφω στη σελίδα 97 του μυθιστορήματος «ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΡΗΜΟ ΤΟΥ ΜΙΣΟΥΣ». Και σκέφτομαι: Εκτός από εκείνους που ανατινάζουν σώματα, αμέτρητοι άλλοι ανατινάζουν (ανατινάζουμε) ψυχές… Έγκλειστοι στις φυλακές της συνείδησής μας… Αν και στο βάθος αθώοι, θύματα μιας ακατανόητης Δημιουργίας, που μας φυλάκισε σε προδιαγραφές ιδιοτήτων μηδενικού ήθους, αλλά και με ικανότητα κατάλυσης των σκοτεινών ιδιοτήτων μας. Αυτή είναι η περίληψη της περιγραφής μας, που μας υποδεικνύει το μεταξύ μας Αγκάλιασμα.

απόσπασμα από το μυθιστόρημα:

ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΡΗΜΟ ΤΟΥ ΜΙΣΟΥΣ
(σελίδα: 203):
ΞΗΜΕΡΩΝΕΙ.
"Είμαστε όλοι υπαρξιακοί ναυαγοί μέσα σ’ ένα ατέρμονο χωροχρονικό ωκεανό. Ναυαγοί σε μία ακα­τανόητη απεραντοσύνη αντιπαράθεσης, βίας αίμα­τος, φθοράς, αναπάντητων ερωτηματικών, συντριπτι­κών μεγεθών -που παρ’ όλ’ αυτά, δε μας χωράνε-, πόνου, άδικης ενοχής. Είμαστε ναυαγοί σ’ ένα υπαρ­ξιακό ωκεανό ύλης, που μας σκεπάζει το Πρόσωπο του Θεού, έχοντας αντιμέτωπο των ονείρων μας το Απόλυτο. Είμαστε αυτά και πολλά άλλα, γι’ αυτό χρειάζεται, για να μην πνιγούμε, να κατασκευάσου­με Νησάκια κατανόησης, συμπόνιας, αγάπης, μέχρι ο θάνατος να στερέψει τον απέραντο ωκεανό αυτού του ακατανόητου ονείρου", λέει η Ευρυδίκη.
Ο Ροβύρος σωπαίνει.
 

Κυριακή 15 Δεκεμβρίου 2013

απόσπασμα από το 14/χρονο ηλεκτρονικό μου ημερολόγιο.


2013-12-16 (461)

? Σκέφτομαι τι θα έπρεπε να προσθέσω, ή ν’ αλλάξω σε ένα απόσπασμα από μια πριν 20 χρόνια συνέντευξή μου, στην οποία έλεγα απαντώντας στο ερώτημα «Γιατί γράφω:

Γράφω κυρίως επιστημονική φαντασία γιατί αυτή μου παρέχει τη δυνατότητα να κινηθώ φανταστικά μέσα στον Υπαρξιακό Χρόνο (ο οποίος είναι ο φυσικός χώρος των διαχρονικών φιλοσοφικών ερωτημάτων). Γράφω, γενικά, γιατί υπάρχει ο πόνος, ο θάνατος, το υπαρξιακό Αίνιγμα. Γιατί έχω ανάγκη να ονειρεύομαι (ελπίζω μαζί με άλλους) πως το τέλος της υπαρξιακής περιπέτειας των όντων θα ‘ναι αντάξιο των Ονείρων μας. Γράφω γιατί ελπίζω πως το Απόλυτο μέγεθος που στραγγαλίζει τις υπάρξεις μέσα στη διάρκεια του Ιστορικού Χρόνου θ’ αποδειχτεί τελικά φιλικό. Γράφω γιατί πιστεύω πως αν ο Υλικός Κόσμος δεν έχει Ηθικό Αντίκρισμα είναι υποχρέωση του Ανθρώπου να δημιουργήσει αυτό το αντίκρισμα, να δώσει ένα νόημα και σκοπό στο Τυχαίο της Ύπαρξης. Γράφω γιατί ονειρεύομαι πως η ολοκλήρωση της Συμπαντικής Εντροπίας (το τέλος του Ιστορικού Χρόνου) δε θα φέρει το Χάος, αλλά την Ερμηνεία του Κόσμου. Την Αγάπη, την Ελευθερία, την Ενότητα. Γράφω, τέλος, γιατί η Φαντασία μπορεί να τα φέρει όλα αυτά στην ανθρώπινη ψυχή, πριν έρθουν, πριν υπάρξουν, ίσως.
Και δεν βρίσκω κάτι ν’ αλλάξω, ή να προσθέσω. Μόνο πως τώρα όπως και τότε η ίδια αίσθηση λογοτεχνικής μοναξιάς με κατέχει…

Σάββατο 14 Δεκεμβρίου 2013

Οι 3 τρόποι...

για να αποκτήσετε τα βιβλία μου:

ΤΑ ΠΟΝΟΤΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΑΡΧΙΚΟΙ ΤΟΥ ΑΠΟΛΥΤΟΥ


Απόσπασμα από το 2ο βιβλίο της 11/λογίας της «Υπαρξιακής Αναρχίας»

      Ξέ­ρε­τε λοι­πόν κά­τι πιο πα­ρά­λο­γο α­πό τον θά­να­τό σας; Και πιο λο­γι­κό ταυ­τό­χρο­να; Πιο πραγ­μα­τι­κό; Ξέ­ρε­τε κά­τι πιο πα­ρά­λο­γο α­πό την ύ­παρ­ξη του Κό­σμου; (Αι­τια­τό χω­ρίς αί­τιο, προ­ϋ­πο­θέ­τει η ύ­παρ­ξη του Κό­σμου. Και ά­ντε με­τά α­πό αυ­τό, να συ­ζη­τά­με για λο­γι­κές αι­τιο­κρα­τι­κής δο­μής).
 

Ήταν...


Ήταν μια μικρή γιορτή με άλλους δύο ΦΙΛΟΥΣ για την ηλεκτρονική έκδοση του 14/χρονου ημερολογίου μου. Και κάποιος ρώτησε: «Γιατί μόνο με δύο φίλους;».
«Γιατί η πραγματική Φιλία είναι μια συνειδητή επιλογή ισοδύναμη συγγένειας αίματος, που η ζωή  και ο χρόνος σφυρηλάτησαν. Και κάποια γεγονότα μόνο με τέτοιους Φίλους, που είναι πάντα λίγοι και παντοτινοί, ταιριάζει να γιορτάζονται», του απάντησα. ?

Παρασκευή 13 Δεκεμβρίου 2013

απόσπασμα από το ηλεκτρονικό μου ημερολόγιο:


2013-12-14 (460)

Ø Λέει στον Τ. Λίβιο ο Μακιαβέλι: «…Γιατί καθώς είπαμε, ένας άνθρωπος συνηθισμένος να βαδίζει μ’ έναν τρόπο, ποτέ δεν αλλάζει. Και είναι φυσικό να καταστρέφεται, όταν οι καιροί αλλάζουν και δεν συμφωνούν πλέον με τον δικό του τρόπο…».

Και λέω: Αυτή η ρήση μου θυμίζει τις κρατικοδίαιτες (και όχι μόνο) συντεχνίες που αγωνίζονται με κάθε τρόπο να διατηρήσου τα προνόμια που απέκτησαν εκβιαστικά, αρνούμενες να μοιραστούν το κόστος της καταχρεωμένης χώρας μας, όταν 1.350.000 άνεργοι του ιδιωτικού τομέα βυθίζονται καθημερινά όλο και πιο βαθειά στην ανέχεια, στην ταπείνωση της φτώχειας.

Τετάρτη 11 Δεκεμβρίου 2013

απόσπασμα από το ηλεκτρονικό μου ημερολόγιο.


2013-12-12 (459)

ØΣκέφτομαι αυτή την προτροπή του Νίτσε: «Γιορτάστε το μέλλον κι όχι το παρελθόν, δημιουργείστε τον μύθο του μέλλοντος, να τι μετρά πιο πολύ απ’ όλα».
Και να ένας τέτοιος μύθος: Μια παγκόσμια κοινωνία στην οποία κανένας άνθρωπος δεν θα παράγει πόνο για τον άλλον Άνθρωπο…

Τρίτη 10 Δεκεμβρίου 2013

απόσπασμα από το ηλεκτρονικό μου ημερολόγιο.


2013-12-10 (458)

Ø Τι θα έλεγα στους πατριάρχες του αναρχισμού Μπακούνιν Νιτσάγιεφ και στα άλλα «παιδιά»…:
Η ίδρυση του κράτους οφείλεται κυρίως:
1ον: Στην ανάγκη του ανθρώπου να ξεφύγει από το επίπεδο της αγέλης.
2ον: Στην αδυναμία του ανθρώπου γα αυτοδιοικηθεί.
3ον: Για να δαμάσει τη Φύση.
4ον: Για να προφυλαχτεί από τους ομοίους του.
Γιατί πήρε τη μορφή αυτού του τέρατος (όπως το ονόμασε ο Νίτσε):
Γιατί ο άνθρωπος το έχτισε σύμφωνα με τις μη ηθικές προδιαγραφές του, που προσδιορίστηκαν από τους «όρους της ύπαρξης» οι οποίοι λένε, επιτάσσουν: Ο «άλλος» άνθρωπος είναι το μέσον για την υλοποίηση της ανάγκης σου για δύναμη, κυριαρχία, ηδονή ή ό εχθρός σου.
Παράγωγο αυτών των ιδιοτήτων είναι η πάλη των τάξεων, η εκμετάλλευση του ανθρώπου από τον άνθρωπο, η ανισότητα, οι πόλεμοι, η εγκληματικότητα, ο πόθος για την κατάργηση του Κράτους…
Γιατί η Αναρχία έζησε και ζει την παιδική της ηλικία:      
Γιατί αντί να πολεμήσει το αίτιο των δεινών (τους όρους της ύπαρξης) πολέμησε και πολεμά το αιτιατό (το κράτος) προσθέτοντας πόνο στον πόνο και αίμα στο αίμα. Συνεχίζοντας έτσι τη φονική αντιπαράθεση του ανθρώπου προς τον άνθρωπο.
Όμως, η ενήλικη Αναρχία, η λεγόμενη Υπαρξιακή, είναι αυτή που θα μαράνει τις απάνθρωπες ιδιότητες της κρατικής οντότητας γιατί εναντιώνεται στους όρους της ύπαρξης (δηλαδή στο αίτιο και όχι στο αιτιατό).
Γιατί  η Υπαρξιακή Αναρχία γνωρίζει πως οι όροι της ύπαρξης περιέχουν και τη δυνατότητα της κατάλυσής τους. Και κατέχει τη γνώση για να επιτευχθεί αυτό, που είναι η συνεχής προσπάθεια αναβάθμισης του ηθικού δυναμικού του ανθρώπου, μέσω των θρησκειών, των ανθρωπιστικών ιδεολογιών (με ή χωρίς Θεό) της Τέχνης, της επιστήμης και προπάντων της ατομικής προσπάθειας για έναν ηθικό βίο όλων εκείνων που νιώθουν τον άλλον άνθρωπο ως συνοδοιπόρο προς το επέκεινα μέσα στο αιματηρό, άλυτο αίνιγμα της ύπαρξης. Που νιώθουν ως ύψιστο καθήκον τους τη μείωση, την εξαφάνιση του ανθρώπινου πόνου.
Ρίξτε μια ματιά (όχι ανθρωποκεντρική) στο βάθος του ορίζοντα των γεγονότων, της ουσίας τους. Βρεθήκαμε «γυμνοί» ηθικά, σε ένα σφαγείο. Όντα, φονικά εναντίον όντων. Δισεκατομμύρια όντα του πλανήτη μας επιζούν αφανίζοντας το ένα το άλλο, λες για να χορτάσουν τον σαδισμό κάποιου υπερόντος. Η όποια δημιουργός Αιτία  αυτού του σφαγείου είναι ακατανόητη. Ο Άνθρωπος είναι αθώος, δεν ευθύνεται ούτε για τα εγκλήματά του, αφού ενεργεί κάτω από τη δεσποτεία των Όρων της Ύπαρξης, τους οποίους όμως προσπαθεί να καταλύσει (και η δυνατότητα κατάλυσης αυτών των όρων είναι ένα ελαφρυντικό στοιχείο για την δημιουργό αιτία της ύπαρξης του κόσμου μας και ίσως του χωροχρονικού συνεχούς).
Πρόταση: Ας συνεχίσουμε το έργο που άρχισαν άλλοι πριν από μας, όταν θυσίαζαν τη ζωή τους για έναν συνάνθρωπο, για μια ανθρωπιστική Ιδέα, για αλλάξουμε το τραγικό ανθρώπινο πεπρωμένο, με όργανο εκείνο που το όνομά του αρχίζει με Α…(πιστεύω πως είστε ικανοί να συμπληρώσετε τη λέξη).
Ελάτε να βγάλουμε το ακατανόητο προσωπείο τοθ Θεού που φανταστήκαμε, με την ελπίδα πως θα δούμε το αληθινό Του πρόσωπο.
Πληροφορίες για μένα (ημερολόγιο/βιβλία έντυπα και ηλεκτρονικά/κριτικές/περιλήψεις έργων/τρόποι για να αποκτήσετε βιβλία μου/αναφορές στο διαδίκτυο κ.α. εδώ): http://wiki.redworlds.gr/tiki-index.php?page=%CE%94%CE%B9%CE%B1%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AE%CF%82+%CE%A6%CE%BB%CF%89%CF%81%CE%AC%CE%BA%CE%B7%CF%82

Δευτέρα 9 Δεκεμβρίου 2013

απόσπασμα από το ηλεκτρονικό μου ημερολόγιο.


2013-12-10 (457)

Ø Είπε ο Κομφούκιος: «…Το κακό δεν το προκαλεί η έλλειψη πλούτου αλλά η άνιση κατανομή του. Αν ο καθένας έπαιρνε όσο του χρειαζόταν, δεν θα υπήρχαν φτωχοί».
Και σκέφτομαι: Αυτά τα λόγια είναι μια ερμηνεία του σημερινού καπιταλισμού που παράγει πλούτο αλλά και απέραντη φτώχεια. Του καπιταλισμού που ποντάρει πάνω στην εγωτική ατομικότητα του ανθρώπου, σε αντίθεση με τον σοσιαλισμό που ποντάρει πάνω στην ανθρωπιστική πλευρά του ανθρώπου και γι αυτό, προς το παρόν, αδυνατεί να επικρατήσει στη σωστή του εφαρμογή. Δεν ήταν η πρόταση του Μαρξ που απέτυχε στη Σοβιετική ένωση, η ανθρώπινη ηθική αδυναμία του ανθρώπου να την εφαρμόσει ήταν η αιτία. Το Καλό δεν έχει παρόν, το κακό δεν έχει μέλλον…

Κυριακή 8 Δεκεμβρίου 2013

απόσπασμα από το ηλεκτρονικό μου ημερολόγιο.


2013-12-09 (456)

Ø Είπε ο ΛΑΟ ΤΣΕ: «Ο Σοφός λέει: Δεν δρω κι ο κόσμος μεταρρυθμίζεται μόνος του. Αγαπώ την ησυχία κι ο κόσμος ξέρει από μόνος του τον δρόμο που οδηγεί στο σωστό. Δεν κατευθύνω κανέναν και τίποτα κι ο κόσμος παραμένει από μόνος του απλός και τίμιος».
Και σκέφτομαι: Ναι. Γιατί ο βίος μας μόνο ενδέχεται ν’ αλλάξει προς το ηθικότερο κάποιον άλλον άνθρωπο. Κι όχι τα λόγια μας. Μόνο αυτός αφήνει ίχνη στις ψυχές των συνανθρώπων μας. Η βία και το αίμα είναι αδύνατο ν’ αλλάξουν τον κόσμο μας, μόνο χειρότερο μπορούν να τον κάνουν. Η Ελπίδα υπάρχει στο γεγονός πως ο αριθμός των σιωπηλών σωστών βίων, αργά αλλά σταθερά αυξάνεται.

έγραφα...


Έγραφα στο περιοδικό ΣΚΕΨΗ ΚΑΙ ΤΕΧΝΗ
(τεύχος 3 Ιούνης – Ιούλης 1985):

Παρασκευή 6 Δεκεμβρίου 2013

απόσπασμα...


Απόσπασμα από το e-book που κυκλοφορεί:


 

Το 14/χρονο

(1999-2013)

Ηλεκτρονικό ημερολόγιο

Ενός συγγραφέα

Στοχασμός – Φαντασία

2013-04-08

Ø Σκέφτομαι: τη ρήση του Μπέρτραντ Ράσελ: «Τρία πάθη, απλά, αλλά κατακλυσμιαία, εξουσιάζουν τη ζωή μου: η λαχτάρα για αγάπη, η αναζήτηση της γνώσης και η ανυπόφορη θλίψη για τα βάσανα του ανθρώπινου είδους».
Και νιώθω σαν κάποιος να «έκλεψε» την περίληψη της ζωής, των λογισμών μου και των έργων μου.
 


Πέμπτη 5 Δεκεμβρίου 2013

απόσπασμα από το ηλεκτρονικό μου ημερολόγιο.


2013-12-06 (455)

Ø Ο Αναξαγόρας είπε: «Σκοπός της ζωής είναι ο διαλογισμός και το απόσταγμά του η ελευθερία».
Και σκέφτομαι: Ναι συμφωνώ αν εννοούσε την απελευθέρωσή μας από τους όρους της ύπαρξης.

εικόνες...

Τετάρτη 4 Δεκεμβρίου 2013

κυκλοφορούν...

Κυκλοφορούν:
11 e-books Φαντασίας και Στοχασμού:
 
πληροφορίες και για άλλα βιβλία του συγγραφέα εδώ: