21/4/2000 (34)




Αυτές τις μέρες ξαναδιαβάζω, μετά από πολλά χρόνια, το συνταρακτικό βιβλίο του Α. Καμύ: Ο ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΜΕΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ. Σε κάποιο σημείο του βιβλίου, ο Καμύ προσπαθώντας να εξηγήσει την αποτυχία των δύο μεγάλων επαναστάσεων (Γαλλικής και Ρωσικής) λέει πως οι επαναστατημένοι λαοί προδόθηκαν από τις ηγεσίες τους. Φοβάμαι πως αυτή η εξήγηση είναι λάθος. Νομίζω πως, περισσότερο από τις ηγεσίες τους, οι λαοί προδόθηκαν από τους εαυτούς τους. Από τις δικές τους δυνατότητες να στηρίξουν τα ιδανικά του αγώνα τους. Δεν μπορείς να εγκαθιδρύσεις ισότητα, αδελφοσύνη, ελευθερία μόνο με το να εξαφανίσεις εκείνους που αντιστρατεύονται αυτές τις αξίες. Πρέπει, με τη σειρά σου, να θέλεις και να μπορείς να τις παραχωρήσεις σε όλους τους άλλους (γνωρίζοντας και αναλαμβάνοντας το κόστος αυτής σου της πράξης, η οποία, βέβαια, μπορεί να σημαίνει τη δική σου απώλεια και ακόμα πως ο άλλος, οι άλλοι άνθρωποι (αυτοί που αντιστρατεύονται τα ιδανικά σου) σίγουρα δεν θα μπορούν να φανούν αντάξιοι της δικής σου πράξης.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ:

5/12/00 (61)

Ø Σκέφτομαι: Αυτό που χρειάζεται η ανθρώπινη Ιστορία, είναι μία "εισβολή" του Ονείρου. Το σοκ που θα της προκαλούσε αυτή η εισβολή. Αλλά, αλίμονο, το "Πραγματικό" είναι ένας ανίκητος φονιάς Ονείρων.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ:

7/1/08 (316)



Ø Σκέφτομαι: Προκαλεί ένα τεράστιο, αναπάντητο θεολογικό ερώτημα η φασιστική ιεράρχηση (της σημασίας και της χρήσης) των όντων, η οποία μετασχηματίζει σε πεπερασμένο μέγεθος τις έννοιες της υπαρξιακής αλληλεγγύης και της Αγάπης, αλλά και το ηθικό μέγεθος του δημιουργού Θεού

She the book publishers agents in usa

http://diamflorakis5.blogspot.com/2012/05/return-to-future.html#!/2012/05/return-to-future.html

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

24/1/2003 (205)



Ø Σκέφτομαι: Η εντελέχεια της δύναμης είναι η χρήση της. Η εντελέχεια της χρήσης της δύναμης, είναι η δημιουργία της αντιδύναμης. Όσοι μπορούν να κατανοήσουν αυτόν τον νόμο, δεν έχουν δυνατότητες δράσης. Δεν κατέχουν δύναμη. Όσοι κατέχουν δύναμη δεν μπορούν να τον κατανοήσουν αυτόν τον νόμο.
Κάποιες φορές το μέλλον τρέχει πάνω σε σιδηροτροχιές.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

13/2/2004 (253)




Ø Για τα διαδραματιζόμενα στην πολιτική σκηνή αυτόν τον καιρό, σκέφτομαι μία ρήση του Νίτσε που έλεγε: «εχθροί μου είναι εκείνοι που επιδιώκουν την ανατροπή κι όχι να αυτόδημιουργηθούν οι ίδιοι».

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

28/6/ (288)








Ø Γράφω κάπου: «Είμαστε τα ίχνη που αφήνουμε στις ψυχές και στις μνήμες των άλλων».



Αναρωτιέμαι: Ποιο είναι το κυρίαρχο ίχνος που άφησαν στις ψυχές και στις μνήμες όλων μας όσοι προηγήθηκαν; Κοντολογίς, ποιο είναι το κυρίαρχο ίχνος της ιστορίας μέσα μας; Ποιο ίχνος αφήνουμε στους επόμενους που έρχονται;

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

31/7/07 (310)








Ø «Το πελώριο υπαρξιακό ερώτημα είναι αυτό: Τι στο επέκεινα θα δικαιολογήσει, θα εξηγήσει και θα αντισταθμίσει τον διαχωρισμό των όντων σε θηρευτές και θηράματα», τους είπα.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

26/7/06 (291)








Ø Ξανασκέφτομαι: Υπάρχουν άνθρωποι ανάμεσά μας που αν όλοι εμείς οι υπόλοιποι τους μοιάζαμε, τότε δεν θα υπήρχαν πόλεμοι, όπλα, αντιπαραθέσεις, στρατοί, αστυνομίες, δικαστές, φυλακές, δεν θα είχαν οι πόρτες των σπιτιών μας κλειδαριές. Θα υπήρχε ιερός σεβασμός στο δίκιο του άλλου, στο αίμα του άλλου. Ακόμα, δεν θα υπήρχαν ανήμποροι, εγκαταλελειμμένοι σε σκληρή, άδικη μοίρα συνάνθρωποι και τόσα άλλα δεινά που μαστίζουν το είδος μας από πάντα. Δεν θα υπήρχε η καταλυτική κυριαρχία του Κακού.



Υπάρχει ένα ερώτημα: Η σταυρωμένη μειοψηφία του Καλού σηματοδοτεί τι;

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ:

30/12/2002 (195)




Ø Νιώθω μία αίσθηση μελαγχολίας να εκπέμπει ο πλανήτης. Κι αυτό μου θυμίζει τη φράση του Νίτσε: «Η μελαγχολία της αποπεράτωσης». Μία φράση που μέσα της μπορούν να χωρέσουν πολλές μορφές αποπερατώσεων: Έργων, βίων, εποχών, ιδεολογιών, αυταπατών…

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΜΟΥ:

22/10/2002 (180)




Ø Σκέφτομαι: Το είδος μας, καταδικασμένο σε ισόβια κάθειρξη (για ανύπαρκτο έγκλημα, για μη ορατό σκοπό) έγκλειστο στη φυλακή των προδιαγραφών του, προσπαθεί, χιλιάδες χρόνια τώρα, να δραπετεύσει, λιμάροντας τα σίδερα της φυλακής του, με όργανο τις θρησκείες, τη φιλοσοφία, την τέχνη και ίσως αύριο με τη βιοτεχνολογία. Όμως, μέχρι στιγμής, τα μέσα δραπέτευσης αποδεικνύονται αναποτελεσματικά, ή πιο αργά από την ταχύτητα των θανάσιμων κινδύνων (επιθετικότητα, πυρηνικό ολοκαύτωμα, έλλειψη αλληλεγγύης, καταστροφή του οικοσυστήματος κ.α) που συσσωρεύονται. Ήδη, η «φυλακή» έχει πλημμυρίσει από τα δάκρυα των καταραμένων του πλανήτη και οι προνομιούχοι φυλακισμένοι συνεχίζουν να ζουν αμέριμνοι, αδιάφοροι για ό,τι συμβαίνει γύρω τους. Ανυποψίαστοι από τον υπαρκτό κίνδυνο η φυλακή να γίνει ομαδικός τάφος για όλους. Ποιο σοκ μπορεί να σώσει αυτό το αδικημένο είδος

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ:

10/12/2002 (189)




Ø Σκέφτομαι: Αυτός ο Κόσμος πνίγηκε ηθικά μέσα στο πρώτο δάκρυ που χύθηκε.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ.

3/12/2001 (108)




Ø Σκέφτομαι: Η φαντασία, κάποιες φορές, είναι προσπάθεια υπέρβασης του πραγματικού, ακόμα και απόρριψής του.



....................................................................................................................................

ΕΡΓΑ ΣΕ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ

αν το πλοιο βυθιστει

• Αν τελικά το «πλοίο» βουλιάξει, αυτό θα οφείλεται στις τρύπες που άνοιξαν οι συντεχνίες στα ύφαλα του. Στο γεγονός πως κάποιοι σοσιαλιστές, κόκκινοι και ροζ, πίστεψαν πως σοσιαλισμός είναι το τι θα αρπάξεις από τους άλλους και όχι το τι θα προσφέρεις στην κοινωνία.