μεταφορά από το βασικό 11χρονο ημερολόγιό μου

Είχα γράψει: «Όλα μας τα προβλήματα είναι ένα: Η Εντελέχεια της Αρχής. Εκεί βρίσκεται κρυμμένο όλο το ανθρώπινο πεπρωμένο. Τα σχέδια και οι ιδιότητες του Δημιουργού. Εκεί και οι διαφωνίες μας. Η ανταρσία μας ενδεχομένως. Αλλά και η Ελπίδα μας».


29/3/10 (333)

Ο Κομφούκιος είπε (όπως το συγκράτησα): «Το να σε αδικούν είναι κακό. Το να μην μπορείς αυτό να το ξεχάσεις, είναι μεγαλύτερο κακό».


27/3/10 (332)

Ø Τους είπα: Η συλλογική κρίση για ένα έργο Τέχνης (αλλά και για έναν βίο) είναι αλάνθαστη. Μπορεί πολλές φορές να αργεί, αλλά πάντα έρχεται.


26/3/10 (331)

Ø ΣΤΙΣ ΑΓΑΠΕΣ ΜΟΥ θα αφήσω αυτό: «Ευελπιστώ πως θα είσαστε αγαπημένοι και ενωμένοι, πως θα κρατά ο ένας το χέρι του άλλου, μέχρι την άκρη του χρόνου σας».

ØΤους ξαναείπα: «Να βλέπετε τους άλλους σα να είναι η τελευταία φορά. Αυτό το βλέμμα αυξάνει το δυναμικό της κατανόησης, της αγάπης μέσα μας».

http://users.forthnet.gr/ath/fd/
κι εδώ είμαι

¨Ο,τιδεν με σκοτώνει με κάνει δυνατότερο, είπε ο ερημήτης της Εγκαντίν. Δεν θα μας σκοτώσει αυτή η κρίση. Δεν είμαστε μόνο αυτό που φάνηκε.