Το τέλος του μυθιστορήματος:
ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΡΗΜΟ ΤΟΥ
ΜΙΣΟΥΣ
(Η ιστορία ενός τρομοκράτη)
ΞΗΜΕΡΩΝΕΙ.
"Είμαστε
όλοι υπαρξιακοί ναυαγοί μέσα σ’ ένα ατέρμονο χωροχρονικό ωκεανό. Ναυαγοί σε μία
ακατανόητη απεραντοσύνη αντιπαράθεσης, βίας αίματος, φθοράς, αναπάντητων
ερωτηματικών, συντριπτικών μεγεθών -που παρ’ όλ’ αυτά, δε μας χωράνε-, πόνου, άδικης
ενοχής. Είμαστε ναυαγοί σ’ ένα υπαρξιακό ωκεανό ύλης, που μας σκεπάζει το
Πρόσωπο του Θεού, έχοντας αντιμέτωπο των ονείρων μας το Απόλυτο. Είμαστε αυτά
και πολλά άλλα, γι’ αυτό χρειάζεται, για να μην πνιγούμε, να κατασκευάσουμε
Νησάκια κατανόησης, συμπόνιας, αγάπης, μέχρι ο θάνατος να στερέψει τον απέραντο
ωκεανό αυτού του ακατανόητου ονείρου", λέει η Ευρυδίκη.
Ο Ροβύρος
σωπαίνει.
"Πρέπει να
διαβάσετε κάποια βιβλία που υπάρχουν στη βιβλιοθήκη σας. Ιδιαίτερα ένα που
λέγεται Τα Νησάκια. Είναι γραμμένα από κάποιον, πεθαμένο από χρόνια,
σχεδόν άγνωστο συγγραφέα, τον Ροβύρο Μαυράκη, που είναι ο εμπνευστής της δημιουργίας
των πενήντα νησιών για ναυαγούς της ζωής, της ύπαρξης", συνεχίζει η
Ευρυδίκη.
Ο Μαυράκης
σωπαίνει.
“Oι ουτοπίες, τα όνειρα συντρίβονται γιατί στοχεύουν
στην ολική υλοποίησή τους, προκαλώντας έτσι τη δύναμη του Απόλυτου. Πρέπει ν’
ακολουθήσουμε τον δρόμο της, υπό κλίμακα, υλοποίησης των ουτοπιών μας, των
ονείρων μας. Έγραφε ο Ροβύρος Μαυράκης. Αυτό εφάρμοσε ο Μαραγκόπουλος και
σήμερα υπάρχουν πενήντα νησάκια, σαν αυτό που βρισκόμαστε αυτή τη στιγμή, κύριε
Παύλο. Πενήντα νησάκια που φιλοξενούν χίλιους πεντακόσιους ανθρώπους. Αύριο,
γιατί όχι, θα δημιουργηθούν κι άλλα εδώ και αλλού. Ίσως δημιουργηθεί ένα
τεράστιο σύμπλεγμα από Νησάκια της Συμπόνιας, που θα χωρούν όλους τους
ναυαγούς, όλους μας".
Τώρα ο Μαυράκης
δε σιωπά:
"Παιδάκια,
έχετε παιδάκια πάνω στα πενήντα Νησάκια σας;" ρωτά.
"Περισσότερα
από εκατό".
Και τότε, από
το βάθος της θάλασσας ακούγεται αυτό:
"Δεν
πειράζει Ροβύρο. Όλα, για όλους, ήσαν η οδύνη της γένεσης του επόμενου
Ονείρου".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου