ΕΡΧΕΤΑΙ!!

  Το αίμα είναι που μεταμορφώνει τον συγγραφέα Ροβύρο Μαυράκη σε τρομοκράτη – εκτελεστή και τον ρίχνει  μέσα στην έρημο του μίσους, σε μία ατέλειωτη, εξουθενωτική πορεία, η οποία του στεγνώνει μνήμες, αισθήματα, ιδανικά, πιστεύω.

   Το αίμα είναι που στέλνει πίσω από τον Μαυράκη, τον αστυνόμο Μανούσο Ταμιωλάκη για να τον παγιδεύσει στην ίδια έρημο.

   Ποια γεγονότα, σκέψεις, συναισθήματα οδηγούν, τελικά, τους βασικούς ήρωες του βιβλίου έξω από εκείνη την έρημο;

   Το «ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΡΗΜΟ ΤΟΥ ΜΙΣΟΥΣ», είναι κάτι περισσότερο από το ψυχογράφημα ενός τρομοκράτη και του διώκτη του. Είναι η οντολογική προσέγγιση του φαινομένου της τρομοκρατίας. Μια άλλη διάσταση του αστυνομικού μυθιστορήματος…

Μια κριτική:

Θανάσης Μάργαρης (εφημερίδα Ελευθερία –ένθετο: Reporter- Λάρισας 18/6/1995): «…Ο Δ. Φ. μετά τα δέκα βιβλία εσχατολογικής ουτοπίας κυκλοφόρησε πρόσφατα το νέο βιβλίο του Πέρα Από Την Έρημο Του Μίσους, ακολουθώντας ένα νέο στυλ και μία ρέουσα γραφή, δημιουργώντας έτσι μία μυθιστορία πολιτικής φαντασίας, πρωτόγνωρη για Έλληνα συγγραφέα… Ένα φιλοσοφικό δοκίμιο το βιβλίο του Δ. Φ. με μία γραφή όμως απλή και αγχώδη, νευρική και τολμηρή. Ένα θρίλερ, κατά τη γνώμη μου, που θα καθηλώσει τον αναγνώστη, μέχρι την απροσδόκητη κατάληξή του…».

 

( 6977 207643 (

 

15^η άποψη

Ο Αμερικανός συγγραφέας Paul Di Filippo

Έγραψε για την αγγλική έκδοση του «επιστροφή στο μέλλον»

Στο περιοδικό: Fantasy & Science Fiction (Ιουνίου 2008)

http://www.sfsite.com/fsf/2008/cur0806.htm

 

Curiosities

Return to the Future

by Diamandis Florakis (1973)

 

Ø 31,450,670. No, that's not a mistranslated title to Alfred Bester's famous story, "5,271,009." It's the actual name of the protagonist of the debut novel by a talented Greek sf author who is, sadly, little-known in Anglophone territories. Diamandis Florakis, still with us today, produced ten novels in his "Decalogy of Eschatological Utopia," or, to employ his other series designation, "Ten Romances of Existential Anarchy." (My thanks to friend and editor Angelos Mastorakis for help with this research.) If subsequent volumes rival the first, it's a monumental accomplishment.

Our numerically named hero (colonized planets, days of the week, and regions of the globe are all designated with equal blandness) lives in "computer generation 2,354," an era thousands of years removed from ours. Thanks to the discovery of the nexus of evil in the human brain in generation 1,355 and the perfection of an operation for its removal, a "utopia of ethical and material paradise" now reigns—at least so believes the High Quotient, the leader of the human race. But if so, why are suicides exponentially increasing, as the populace's "feeling 1" ratings plummet?

When 31,450,670 discovers that his operation was faulty and that he possesses all the old vices—including murderousness—a battle ensues for the soul of humanity.

With a definite Age of Aquarius vibe, the novel still remains timely, pondering such eternal conundrums as this: "Murdering, they spoke of peace; in envisioning peace, they warred." Stylistically reminiscent of Zamiatin, Lem, Bunch, and van Vogt, the book reads like the libretto for the next great rock opera by the Flaming Lips.

 

—Paul Di Filippo