Εισαγωγή σε μια συνέντευξη
Περιοδικό: «ΑΝΕΞΗΓΗΤΟ» (2/87)
Εισαγωγή/συνέντευξη:
Νίκος Κατσινόπουλος
η νοσταλγία της ουτοπίας
Είναι δύσκολο να κατατάξεις τον Διαμαντή Φλωράκη στην
αμιγή επιστημονική φαντασία, γιατί το έργο του είναι πιο ευρύ και πιο πλούσιο.
Ο ίδιος ονομάζει τα έργα του «μυθιστορήματα εσχατολογικής ουτοπίας» και πιο
κάτω μας εξηγεί τι εννοεί με τον όρο αυτό. Ωστόσο, δεν θα ήταν άτοπο να
μιλήσουμε για το «φαινόμενο Φλωράκη». Γιατί ο Διαμαντής Φλωράκης, ένας από τους
καλύτερους σήμερα Έλληνες συγγραφείς στο χώρο της προωθημένης λογοτεχνίας,
συνδέει με εκπληκτικό τρόπο την υπαρξιακή αναζήτηση με την επιστημονική φαντασία,
πολλές φορές μέσα από τη ροή μιας φαινομενικά απλής αστυνομικής ιστορίας. Αλλά
αυτό δεν γίνεται τυχαία. Αν και ο άνθρωπος διψά για αθωότητα, οι ενέργειές του,
σπασμωδικές και αβέβαιες, τον οδηγούν στο αίμα, τον πόνο, την ενοχή, την
αγριότητα, το μίσος και τους άλλους εφιάλτες.
Γεννημένος στην Αθήνα, το
1935, ο Διαμαντής Φλωράκης έχει ασχοληθεί με τη φιλοσοφία και τον
κινηματογράφο, ενώ μέχρι πριν λίγο καιρό ήταν εκδότης του περιοδικού «Σκέψη και
Τέχνη». Η λογοτεχνική προσφορά του συνοψίζεται σε δέκα βιβλία, από τα οποία, τα
τελευταία έξι, είναι μυθιστορήματα ή νουβέλες εσχατολογικής ουτοπίας: Επιστροφή
Στο Μέλλον (1973), Τα Πονοτρόνια Και Οι Αναρχικοί Του Απόλυτου(1975), Εισβολή
Στο Αύριο (1978), Θέα Από Τα; Χτισμένα Παράθυρα (1981).
Τα δύο επόμενα έργα του, Στα Ίχνη Του Ανύπαρκτου
(1986) και η Νοσταλγία Του Τίποτα(1987) αποτέλεσαν την αφορμή για τούτη τη
συνάντηση-συζήτηση, που μας πρόσφερε μία έντονη φιλολογική και φιλοσοφική
απόλαυση, η οποία άλλωστε είναι και η σφραγίδα των βιβλίων του Διαμαντή Φλωράκη………
