απόσπασμα από το ηλεκτρονικό μου ημερολόγιο.

2013-12-17 (462)

? (…Υπάρχουν και βόμβες που ανατινάζουν ψυχές), γράφω στη σελίδα 97 του μυθιστορήματος «ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΡΗΜΟ ΤΟΥ ΜΙΣΟΥΣ». Και σκέφτομαι: Εκτός από εκείνους που ανατινάζουν σώματα, αμέτρητοι άλλοι ανατινάζουν (ανατινάζουμε) ψυχές… Έγκλειστοι στις φυλακές της συνείδησής μας… Αν και στο βάθος αθώοι, θύματα μιας ακατανόητης Δημιουργίας, που μας φυλάκισε σε προδιαγραφές ιδιοτήτων μηδενικού ήθους, αλλά και με ικανότητα κατάλυσης των σκοτεινών ιδιοτήτων μας. Αυτή είναι η περίληψη της περιγραφής μας, που μας υποδεικνύει το μεταξύ μας Αγκάλιασμα.

http://wiki.redworlds.gr/tiki-index.php?page=%CE%94%CE%B9%CE%B1%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AE%CF%82+%CE%A6%CE%BB%CF%89%CF%81%CE%AC%CE%BA%CE%B7%CF%82

απόσπασμα από το μυθιστόρημα:

ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΡΗΜΟ ΤΟΥ ΜΙΣΟΥΣ

(σελίδα: 203):

ΞΗΜΕΡΩΝΕΙ.

"Είμαστε όλοι υπαρξιακοί ναυαγοί μέσα σ’ ένα ατέρμονο χωροχρονικό ωκεανό. Ναυαγοί σε μία ακα­τανόητη απεραντοσύνη αντιπαράθεσης, βίας αίμα­τος, φθοράς, αναπάντητων ερωτηματικών, συντριπτι­κών μεγεθών -που παρ’ όλ’ αυτά, δε μας χωράνε-, πόνου, άδικης ενοχής. Είμαστε ναυαγοί σ’ ένα υπαρ­ξιακό ωκεανό ύλης, που μας σκεπάζει το Πρόσωπο του Θεού, έχοντας αντιμέτωπο των ονείρων μας το Απόλυτο. Είμαστε αυτά και πολλά άλλα, γι’ αυτό χρειάζεται, για να μην πνιγούμε, να κατασκευάσου­με Νησάκια κατανόησης, συμπόνιας, αγάπης, μέχρι ο θάνατος να στερέψει τον απέραντο ωκεανό αυτού του ακατανόητου ονείρου", λέει η Ευρυδίκη.

Ο Ροβύρος σωπαίνει.