Απόσπασμα από το

Ηλεκτρονικό μου Ημερολόγιο

(1999 – 2017)

3/12/99 (10)

 

"Είμαστε αυτό που παρατηρούμε", έλεγε κάποιος.

Πράγματι. Αυτό που παρατηρούν (για λογαριασμό μας) από την εικόνα του Κόσμου τα Μ.Μ.Ε, είναι άραγε το σημαντικότερο; Αυτοί (οι μικροαστέρες του τίποτα) που αναλύουν την "επικαιρότητα", είναι οι αρμοδιότεροι;

Ο νους, τα αυτιά και τα μάτια μας δέχονται καθημερινά τις επιθέσεις της ασχήμιας, της κορδωμένης μπούρδας. Κάποιοι ζούμε τη δικτατορία του ασήμαντου.

Σε αυτή τη χώρα, "Οι Δαιμονισμένοι", ή "Οι Αδελφοί Καραμαζώφ" χρειάζονται διακόσια χρόνια για να φτάσουν το τιράζ ενός μήνα κάποιου best seller, που φιλά, ή πηδά υπέροχα.
Εδώ και χιλιάδες χρόνια, μετά τις γυναίκες, "η μειοψηφία της ποιότητας", είναι η πιο καταπιεσμένη ανθρώπινη ομάδα, πιστεύω. Καταδικασμένη να ζει στη μοναξιά, στην εξορία της ιδιαιτερότητά της. Να μιλά σε μία γλώσσα αισθημάτων και αισθητικής που ελάχιστοι γνωρίζουν, αλλά πάρα πολλοί μιμούνται. Τελικά, να πληρώνει, κυρίως αυτή, το κόστος της βρεφικής ηλικίας του ανθρώπινου είδους.

 

https://www.smashwords.com/books/view/381261