Απόσπασμα από το διαδραστικό θεατρικό έργο:

ΜΙΑ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

(ή ένας μαραθώνιος στοχασμού).

Γυναίκα: (Διαβάζοντας από τον φορητό ηλεκτρονικό υπολογιστή της): Σε βιβλίο σας υπάρχει αυτή η φράση, που μου προκάλεσε απορία οργή, αλλά και τύψεις: «Ακόμα και οι “ένοχοι” ανάμεσά μας υπήρξαν αθώοι». Αλήθεια, αυτή σας η ρήση εννοεί και τους καταγεγραμμένους στην Ιστορία δημιουργούς των Γενοκτονιών, τους τρομοκράτες, τους πάσης φύσεως εγκληματίες, ηθικούς παραβάτες;

Γηραιός: Ναι… Αλλά όχι μόνο αυτούς…

Γυναίκα: Και ποιους άλλους;

Γηραιός: Όλους μας. Το ανθρώπινο είδος μας…

Γυναίκα: Παράξενη άποψη… Πρωτάκουστη, για μένα. Και με ποια επιχειρήματα τη στηρίζεται;

(Μεσολαβεί σύντομη σιωπή. Μετά):

Γηραιός: Το είδος μας βρέθηκε από την αρχή της παρουσίας του στον Κόσμο, παγιδευμένο μέσα στους αιματηρούς Όρους της Ύπαρξής του.

Γυναίκα: Και τι επιτάσσουν, λένε αυτοί οι όροι;

Γηραιός: Λένε, επιτάσσουν: Ο άλλος άνθρωπος, το άλλο ον είναι ο εκπληρωτής της ανάγκης σου για δύναμη, κατάχτηση, κυριαρχία, ηδονή, αιωνιότητα, ή ο εχθρός σου. Αυτοί οι όροι έχουν μορφοποιήσει όλη την αιματηρή ανθρώπινη ιστορία. Αναλύστε, αποκωδικοποιείστε τις ενέργειες των κρατών, των ατόμων για να δείτε την αλήθεια της ρήσης μου.

Γυναίκα: Αν σωστά κατάλαβα, πιστεύετε στο ανεύθυνο του ανθρώπου για τις πράξεις του;

Γηραιός: Τους όρους της Ύπαρξης δεν τους έθεσε ο Άνθρωπος. Τους έθεσε η όποια Πρώτη Δημιουργός Αιτία και αφορά όλα τα όντα. Επειδή όμως, οι Όροι της Ύπαρξης περιέχουν και τη δυνατότητα της κατάλυσής τους, ή έστω της αποδυνάμωσής τους, ο Άνθρωπος είναι ον υπεύθυνο των πράξεών του, που πρέπει να οδηγούν στην ηθική του άνοδο, που αυτή καταλύει, ή αποδυναμώνει τους όρους της Ύπαρξης.. Όμως, αυτό ήδη μέσω των θρησκειών, της φιλοσοφίας, της τέχνης ο Άνθρωπος το προσπαθεί. Αθώος και ταυτόχρονα υπεύθυνος για τις πράξεις  λοιπόν ο Άνθρωπος.

Γυναίκα: Θα ήθελα τώρα να δίνατε μια μορφή στη φράση: Πρώτη Δημιουργός Αιτία.

Γηραιός: Κι έτσι αγγίξαμε το βασικό ερώτημα της ανθρώπινης Ύπαρξης: Με Ιδεαλιστική, ή Υλιστική ερμηνεία αποκωδικοποιείται το «Αίνιγμα του Κόσμου»;

(Σύντομη σιωπή και μετά σε αργό ρυθμό):

Γηραιός: Βρίσκω πιο λογική, ή λιγότερο παράλογη την αυτοαιτία (ή αλλιώς το αυθύπαρκτο) του Θεού, από την αυτοαιτία της Ύλης. Γιατί η αυτοαιτία της Ύλης προϋποθέτει άπειρες μη ορθολογικές παραδοχές. Και ιδού μερικές: Το χωρίς νου, βούληση, επιθυμία, σχεδιασμό Τυχαίο κατασκεύασε όλες εκείνες τις εν δυνάμει ιδιότητες, την εντελέχεια δηλαδή, οι οποίες κάτω από τυχαίες αλληλοεπιδράσεις δημιούργησαν ό,τι βλέπουμε: φυσικούς νόμους, έλλογα όντα κάποια από τα οποία σκέφτηκαν περί της Ουσίας, του σκοπού, της εξέλιξης, της κατάληξης και των ιδιοτήτων του σύμπαντος Κόσμου. Ήγουν, η σκέψη είναι παράγωγο της μη σκέψης, οι φυσικοί νόμοι παράγωγα του τυχαίου. Και το χωρίς νου τυχαίο σοφότερο από ένα άπειρο πνεύμα!! Τόσο ορθολογικός είναι ορθολογισμός της υλιστικής ερμηνείας της ύπαρξης του Κόσμου, των όντων!!

Εκτός κι αν το Μηδέν (η μόνη απόλυτα λογικά εκδοχή, ο μη Κόσμος δηλαδή) θα ήταν δυνατό να παράξει τον Θεό, ή το κάτι του Κόσμου. Η τελευταία μάλιστα εκδοχή των υλιστών στοχαστών ισχυρίζεται αυτό: Το Μηδέν παρήγαγε ενέργεια η ενέργεια ύλη, η ύλη έμβια όντα!

Στο σημείο αυτό οι θεατές της παράστασης παραθέτουν τις απόψεις τους και υποβάλουν ερωτήματα στον συγγραφέα (όχι τον ηθοποιό που τον ερμηνεύει) –μέσω e-mail- ο οποίος απαντά με τον ίδιο τρόπο. Τα ανωτέρω ενσωματώνονται στο έργο (όπως άλλωστε και οι επόμενες παρεμβάσεις των θεατών, αλλά και των συντελεστών της παράστασης).   

https://www.smashwords.com/books/view/613738