απόσπασμα από το ηλεκτρονικό μου ημερολόγιο.

(1999 – 2016)

 

2013-12-10 (458)

 

Ø Τι θα έλεγα στους πατριάρχες του αναρχισμού Μπακούνιν Νιτσάγιεφ και στα άλλα «παιδιά»…:

Η ίδρυση του κράτους οφείλεται κυρίως:

1^ον: Στην ανάγκη του ανθρώπου να ξεφύγει από το επίπεδο της αγέλης.

2^ον: Στην αδυναμία του ανθρώπου γα αυτοδιοικηθεί.

3^ον: Για να δαμάσει τη Φύση.

4^ον: Για να προφυλαχτεί από τους ομοίους του.

Γιατί πήρε τη μορφή αυτού του τέρατος (όπως το ονόμασε ο Νίτσε):

Γιατί ο άνθρωπος το έχτισε σύμφωνα με τις μη ηθικές προδιαγραφές του, που προσδιορίστηκαν από τους «όρους της ύπαρξης» οι οποίοι λένε, επιτάσσουν: Ο «άλλος» άνθρωπος είναι το μέσον για την υλοποίηση της ανάγκης σου για δύναμη, κυριαρχία, ηδονή ή ό εχθρός σου.

Παράγωγο αυτών των ιδιοτήτων είναι η πάλη των τάξεων, η εκμετάλλευση του ανθρώπου από τον άνθρωπο, η ανισότητα, οι πόλεμοι, η εγκληματικότητα, ο πόθος για την κατάργηση του Κράτους…

Γιατί η Αναρχία έζησε και ζει την παιδική της ηλικία:      

Γιατί αντί να πολεμήσει το αίτιο των δεινών (τους όρους της ύπαρξης) πολέμησε και πολεμά το αιτιατό (το κράτος) προσθέτοντας πόνο στον πόνο και αίμα στο αίμα. Συνεχίζοντας έτσι τη φονική αντιπαράθεση του ανθρώπου προς τον άνθρωπο.

Όμως, η ενήλικη Αναρχία, η λεγόμενη Υπαρξιακή, είναι αυτή που θα μαράνει τις απάνθρωπες ιδιότητες της κρατικής οντότητας γιατί εναντιώνεται στους όρους της ύπαρξης (δηλαδή στο αίτιο και όχι στο αιτιατό).

Γιατί  η Υπαρξιακή Αναρχία γνωρίζει πως οι όροι της ύπαρξης περιέχουν και τη δυνατότητα της κατάλυσής τους. Και κατέχει τη γνώση για να επιτευχθεί αυτό, που είναι η συνεχής προσπάθεια αναβάθμισης του ηθικού δυναμικού του ανθρώπου, μέσω των θρησκειών, των ανθρωπιστικών ιδεολογιών (με ή χωρίς Θεό) της Τέχνης, της επιστήμης και προπάντων της ατομικής προσπάθειας για έναν ηθικό βίο όλων εκείνων που νιώθουν τον άλλον άνθρωπο ως συνοδοιπόρο προς το επέκεινα μέσα στο αιματηρό, άλυτο αίνιγμα της ύπαρξης. Που νιώθουν ως ύψιστο καθήκον τους τη μείωση, την εξαφάνιση του ανθρώπινου πόνου.

Ρίξτε μια ματιά (όχι ανθρωποκεντρική) στο βάθος του ορίζοντα των γεγονότων, της ουσίας τους. Βρεθήκαμε «γυμνοί» ηθικά, σε ένα σφαγείο. Όντα, φονικά εναντίον όντων. Δισεκατομμύρια όντα του πλανήτη μας επιζούν αφανίζοντας το ένα το άλλο, λες για να χορτάσουν τον σαδισμό κάποιου υπερόντος. Η όποια δημιουργός Αιτία  αυτού του σφαγείου είναι ακατανόητη. Ο Άνθρωπος είναι αθώος, δεν ευθύνεται ούτε για τα εγκλήματά του, αφού ενεργεί κάτω από τη δεσποτεία των Όρων της Ύπαρξης, τους οποίους όμως προσπαθεί να καταλύσει (και η δυνατότητα κατάλυσης αυτών των όρων είναι ένα ελαφρυντικό στοιχείο για την δημιουργό αιτία της ύπαρξης του κόσμου μας και ίσως του χωροχρονικού συνεχούς).

Πρόταση: Ας συνεχίσουμε το έργο που άρχισαν άλλοι πριν από μας, όταν θυσίαζαν τη ζωή τους για έναν συνάνθρωπο, για μια ανθρωπιστική Ιδέα, για αλλάξουμε το τραγικό ανθρώπινο πεπρωμένο, με όργανο εκείνο που το όνομά του αρχίζει με Α…(πιστεύω πως είστε ικανοί να συμπληρώσετε τη λέξη).

Ελάτε να βγάλουμε το ακατανόητο προσωπείο του Θεού που φανταστήκαμε, με την ελπίδα πως θα δούμε το αληθινό Του πρόσωπο.

https://www.smashwords.com/profile/view/diamandisflorakis