Απόσπασμα από το 8^ο βιβλίο

της 11/Λογίας της ΥΠΑΡΞΙΑΚΗΣ ΑΝΑΡΧΙΑΣ

Η ΕΣΧΑΤΗ ΑΝΑΡΧΙΑ

(3^η έντυπη έκδοση, σελ. 53 – 54))

Είναι ολοφάνερο πως η ανθρώπινη ιστορία πήρε λάθος δρόμο, από το γεγονός πως πάντα, το πεδίο μέσα στο οποίο κινήθηκε ήταν ένας βάλτος από αίμα και πόνο. Οι πυξίδες μας έδειξαν λάθος κατεύθυνση. Ο στοχασμός, η επιστήμη μάς παρα­πλάνησαν. Ο βάλτος που διασχίζουμε δε βγάζει σε όαση. Η όαση πρέπει να βρίσκεται μέσα στο πρώτο μας βήμα, ή πουθενά. Η ερμηνεία της Ιστορίας πρέπει να βρίσκεται σε κάθε λεπτό του χρόνου. Όχι στο τέλος του. Ένας άλλος ορίζοντας είναι ο τόπος μας. Ένας οποιοσδήποτε άλλος. Και για την περίπτωση που απαιτείται μεγαλύτερη σαφήνεια, σας λέω: Όχι μέσα στο χώρο της αιτιοκρατίας. Μέσα στο όνειρο, στον μύθο πρέπει να κινηθούμε. Η αιτιοκρατία μας ρίχνει στο ατέρμονο, που θα μας καταπιεί ολοκληρωτικά. Δεν το καταλαβαίνετε; Δεν επαρκούν οι δυνάμεις μας για να ερμηνεύσουμε, όπως είναι απαραίτητο, και το έσχατο σωματίδιο του χωροχρόνου που, άλλωστε, δεν υπάρχει κιόλας. Ο Κόσμος είναι εκείνο που θα ονειρευτούμε. Είναι ο μύθος που θα τον ντύσουμε. Είναι εκείνο που θα γράψουμε πάνω του).

https://www.smashwords.com/books/view/303787