Γράμμα σε κάποιον φίλο.

Θυμάμαι τον πατέρα του στο ημιυπόγειο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας που έμενε, να γράφει προφανώς εκείνα τα κείμενα που μετέδιδε το ραδιόφωνο και που ακούγαμε με πολύ ενδιαφέρον, όταν σχεδόν κάθε απόγευμα βολτάραμε με την παρέα μας στα τότε χωμάτινα πεζοδρόμια της Λεωφόρου και κάπως αχνά παιδάκι τότε τον … Όμως, Μανώλη θέλω να βλέπω τους άλλους ανθρώπους με τα όνειρα που σίγουρα έκαναν κι όχι με ό,τι πραγμάτωσαν. Η ανθρώπινη πραγματικότητα είναι αυτό που μπορούσαμε. Τα όνειρά μας αυτό που αξίζουμε, που ποθήσαμε. Είμαστε όλοι αθώοι. Θύματα κάποιων ιδιοτήτων που δεν ορίσαμε… Η Αγάπη είναι το πεπρωμένο που θα πραγματώσουμε…

Καλό βράδυ!