Για να κρίνουμε τους κρίνοντες:

39^η Άποψη:

ΜΑΝΩΛΗΣ ΠΛΑΤΑΚΗΣ:

"Συμπτώσεις. Παρατηρούσα από μικρός πως κατά καιρούς ένα, φαινομενικά
ασήμαντο, συμβάν μπορεί να έχει αντίκτυπο στον τρόπο που εξελίσσεται η
ζωή μας και στο πως την αντιλαμβανόμαστε. Ήταν πριν από έξι περίπου
χρόνια όταν η Κασσάνδρα αποφάσισε να μου στείλει ένα τεύχος από τις
Συμπαντικές Διαδρομές - χωρίς να της το έχω ζητήσει, δίχως να έχουμε
ποτέ πει κάτι σχετικό. Μια απλή πράξη γενναιοδωρίας και καλοσύνης. Το
ξεφύλλισα, προσπερνώντας κάποια άρθρα και διαβάζοντας στα γρήγορα κάποια
άλλα. Το μάτι μου έπεσε στην εισαγωγή του "Επιστροφή στο Μέλλον".
Διαμαντής Φλωράκης. Δεν είχα ξανακούσει το συγγραφέα αλλά μου πήρε λίγα
λεπτά να συνειδητοποιήσω πως πρόκειται για διαμάντι της ελληνικής
πεζογραφίας.
Καταπιάνεται με τα υπαρξιακά αινίγματα που τροφοδοτούν τις συμπαντικές
μου ανησυχίες. Πίστευα και πιστεύω πως η τεχνολογία θα ξεπεράσει αργά ή
γρήγορα τις αδικίες και τις εκμεταλλευτικές σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων
οδηγώντας σε μια κοινωνία δίκαιης, ηθικής, πανανθρώπινης συνύπαρξης.
Τότε όμως τι γίνεται; Ο άνθρωπος αντιλαμβάνεται τη νύχτα ως αντίθετη της
μέρας, το καλό ως το αντίπαλο δέος του κακού. Πόσο απέχει όμως η ουτοπία
- που μας προστατεύει από τη σύγκριση - από τη δυστοπία; Τι ελπίδες έχει
το ανθρώπινο είδος να είναι πραγματικά ευτυχισμένο - σε υπαρξιακό,
μοριακό επίπεδο;
Χρησιμοποιώντας την επιστημονική φαντασία ως πλατφόρμα του, ένιωσα τον
κ. Φλωράκη να με παίρνει από το χέρι με τα βιβλία του και να με οδηγεί
ως φιλόσοφος δάσκαλος μέσα από τα μονοπάτια της υπαρξιακής αναρχίας και
της εσχατολογικής ουτοπίας προσφέροντάς μου διαφορετικές διεξόδους στα
παραπάνω ερωτήματα. Μέσα από πολύ ενδιαφέρουσες περιπέτειες που θα
μπορούσαν να σαρώσουν τα απανταχού κινηματογραφικά box office ο
Διαμαντής Φλωράκης καταπιάνεται με δυστοπίες και ουτοπίες που μας
φέρνουν αντιμέτωπους με τον εαυτό μας και το επέκεινα, με την ύπαρξή μας
ως ένα σύνολο κυττάρων αλλά και ως μια κουκκίδα του σύμπαντος.
Πού θα οδηγούσε μια πυρηνική καταστροφή, η εξαφάνιση του εγκλήματος, η
επικράτηση του καθολικού κακού, Τι συνέπειες θα είχε η επανεμφάνιση του
απόλυτου έρωτα μετά από χιλιάδες χρόνια; Πως θα ήταν ο κόσμος αν οι
λύπες των ανθρώπων ήταν συγκοινωνούντα δοχεία; Πολλές ακόμη εξαιρετικά
ενδιαφέρουσες ερωτήσεις που θα απασχολήσουν την ανθρωπότητα - μπορεί σε
δεκάδες ή χιλιάδες χρόνια - δημιούργησαν ένα καταρράκτη υπαρξιακών
ανησυχιών στα εφηβικά μου χρόνια και αποτελούν πηγή έμπνευσης για τα
συγγράμματα του Διαμαντή για περισσότερο από πενήντα χρόνια.
Μέσω του διαδικτύου γνωριστήκαμε καλύτερα, συναντηθήκαμε από κοντά -
αποδείχτηκε πως όλα αυτά τα χρόνια ζούσαμε στην ίδια γειτονιά, την
Κυψέλη. Έτσι μπόρεσα να συνομιλήσω μαζί του, να γνωρίσω έναν αγαπημένο
συγγραφέα από κοντά και να αποκτήσω τα πιο σπάνια από τα συγγράμματά
του. Αργότερα, ήταν μεγάλη μου τιμή, να βοηθήσω τον κ. Φλωράκη να
ανεβάσει τα συγγράμματά του στο διαδίκτυο ούτως ώστε να μπορεί
οποιοσδήποτε να αποκτήσει ακόμη και τα εξαντλημένα.
Το πνεύμα μας, η ψυχή μας, η ύπαρξή μας είναι εγγενώς αναρχικά. Έτσι και
τα βιβλία του κ. Φλωράκη.

Καλή ανάγνωση.

Χαιρετισμούς από τη Νορβηγία.

Με εκτίμηση.

Μανόλης Πλατάκης.

Manolis Platakis, M.Sc.

Software Engineer

Microsoft Development Center Norway, Oslo

http://cgi.di.uoa.gr/~platakis/