απόσπασμα...

Απόσπασμα από το μυθιστόρημα:

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΟΤΑΝΕ ΚΑΝΕΝΑΝ

(2 έντυπες εκδόσεις + 1 σε e-book)

Αλήθεια, η φράση του Ρόλλαν: «Πρέπει ν’ αγαπήσουμε το ανθρώπινο πεπρωμένο, για να το αλλάξουμε», δεν σημαίνει μεταξύ των τόσων άλλων και την ισορροπία μεταξύ των σκοτεινών μας παρορμήσεων και των ηθικών μας επιταγών; Δεν σημαίνει μία πιστή ανα­παραγωγή, της σχέσης Καλού και Κακού που υπάρχει, ο τέτοιος βίος; Δεν σημαίνει την κατάργηση της υπαρξιακής ενοχής; Την αυ­τονομία, την ελευθερία; Την επίγνωση της μοναξιάς των όντων, που έτσι κερδίζουν την αυτονομία τους; (Αυτή είναι η μέγιστη από­δειξη της αγάπης, του σεβασμού του Θεού προς τα όντα).

Ναι, είχε μιλήσει σωστά αυτός που απέ­δειξε το πιστεύω της Ηγουμένης, πως το Καλό είναι μόνο τα ολιγάριθμα φωτεινά σημεία της αγάπης και της συμπόνιας, μέσα στον σκοτεινό αμοράλ, χαοτικό σύμπαν.

https://www.smashwords.com/books/view/308555