αποσπάσματα από το 4ο βιβλίο
της Υπαρξιακής
Αναρχίας / Εσχατολογικής Ουτοπίας
ΘΕΑ ΑΠΟ ΤΑ ΧΤΙΣΜΕΝΑ ΠΑΡΑΘΥΡΑ
Ê
. Γιατί ποτέ δεν πεινάσαμε για ηθική όσο για τροφή; Εμείς
τάχα κατασκευάσαμε το «στομάχι» της ψυχής μας τόσο αδύναμο σε ανάγκη τροφής;
Μια
αντιστροφή των απαιτήσεων των δυο «στομαχιών» μας κι όλα θα ’ταν διαφορετικά.
Γιατί δεν έγινε αυτό και προσπαθούμε εμείς, εκατομμύρια χρόνια συνέχεια, ν’
αναπληρώσουμε μια «παράλειψη» που σίγουρα δεν μας ανήκει;
Ê
(Το σωστά είναι η αθωότητα να μετριέται από την ένταση
των τύψεων. Από την απέχθεια που νιώθουμε για κάποιες πράξεις μας).
Ê
(Τελικά, αυτοί που πίνουν το κώνειο είναι φάροι
παραδείγματος, ή παρασκευαστές, μετρητές της ενοχής μας;)
Ê
(Ό,τι υπάρχει είναι ικανό για επικοινωνία).
Ê
(Μια άλλη ζωή, ενός
κόσμου πέρα από την ύλη, είναι πράξη εξιλέωσης, τύψης του απόλυτου όντος)
Ê
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου