ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ (απόσπασμα 1)

Την 980η μέ­ρα της 2354ης γε­νιάς, εί­κο­σι χι­λιά­δες κά­τοι­κοι της Α­ντιου­το­πί­ας, ει­σέ­βα­λαν στον 19ο το­μέ­α της 20ης πε­ρι­φέ­ρειας της Ου­το­πί­ας και σκό­τω­σαν 12.823. Α­κό­μα, αιχ­μα­λώ­τι­σαν 1744.

          «Αυ­τή εί­ναι η πρώ­τη μας ε­πί­θε­ση. Θ' α­κο­λου­θή­σουν κι άλ­λες πε­ρισ­σό­τε­ρο κα­τα­στρο­φι­κές», δή­λω­σε ο Με­γά­λος Σα­δι­στής.

          `Όταν η ε­πί­θε­ση άρ­χι­σε στον 19ο το­μέ­α, ό­λοι ή­ξε­ραν πως α­ντί­στα­ση δεν θα υ­πήρ­χε. Οι 12.823 πέ­θα­ναν ψι­θυ­ρί­ζο­ντας τη λέ­ξη α­δέλ­φια. `Ήταν 12.823 α­κό­μα κραυ­γές, ό­μοιες μ' ε­κεί­νη του Με­γά­λου Βαθ­μού πριν τε­μα­χι­στεί. Κραυ­γές που εί­χαν στα­λεί στο αί­τιο ε­κεί­νου του κα­κού. Στο α­προσ­διό­ρι­στο δη­λα­δή. (`Ίσως το Αί­νιγ­μα του Κό­σμου να 'ναι έ­να αί­νιγ­μα και για τον ί­διο του τον ε­αυ­τό. `Ήγουν, ό­χι μό­νο δε λύ­σα­με το Αί­νιγ­μα, αλ­λά ου­σια­στι­κά δεν το 'χου­με ο­ρί­σει).

 

          «Α­πό Κε­ντρι­κό Η/Υ Συ­ντο­νι­σμού Ε­νερ­γειών των Μη­χα­νι­κών `Όντων, προς Με­γά­λο Βαθ­μό. Μη­χα­νι­κά `Ο­ντα πα­ρου­σιά­ζουν εκ­δη­λώ­σεις ορ­γής. Γε­γο­νό­τα 19ου το­μέ­α, αί­τιο της ορ­γής τους. Προς το πα­ρόν, ο σε­βα­σμός τους προς τους αν­θρώ­πους της Ου­το­πί­ας, τα συ­γκρα­τεί μα­κριά α­πό δυ­να­μι­κή α­ντί­δρα­ση. `Ο­μως, ε­πα­νά­λη­ψη της σφα­γής, θα ση­μά­νει α­να­σχε­τι­κή ε­πέμ­βα­ση των Μη­χα­νι­κών `Ο­ντων. Πε­ρι­μέ­νου­με ο­δη­γί­ες».

          «Πε­ρι­μέ­νε­τε. Ο­δη­γί­ες θα στα­λούν σύ­ντο­μα», εί­πε η Ηγέτιδα της Ου­το­πί­ας, που τη γέν­νη­ση της ορ­γής των Μη­χα­νι­κών `Όντων την πε­ρί­με­νε. `Όπως πε­ρί­με­νε την εκ­δή­λω­ση κι άλ­λων αι­μα­τη­ρό­τε­ρων γε­γο­νό­των.

          «Α­πό Με­γά­λο Βαθ­μό προς, Κε­ντρι­κό Η/Υ Πλη­ρο­φό­ρη­σης. Μη­χα­νι­κά `Όντα πι­θα­νώς να εκ­φρά­σουν ε­πι­θυ­μί­α ε­πέμ­βα­σης, για α­νά­σχε­ση Α­ντιου­το­πί­ας. Να ζη­τη­θεί η γνώ­μη της Πα­γκό­σμιας Κοι­νό­τη­τας. Προ­σω­πι­κή μου σύ­στα­ση: Τα Μη­χα­νι­κά `Ο­ντα δεν πρέ­πει να επέμβουν. Περιμένω α­πά­ντη­ση».

          Η γυ­ναί­κα σκε­φτό­ταν πως η κα­τά­στα­ση έ­χτι­ζε νέ­ο α­διέ­ξο­δο: Αν τα Μη­χα­νι­κά `Ο­ντα α­πο­φά­σι­ζαν να ε­πέμ­βουν, η Ου­το­πί­α για να τα στα­μα­τή­σει, θα 'πρε­πε να τα δια­τά­ξει. Αυ­τό ό­μως θα σή­μαι­νε κα­τάρ­γη­ση της ε­λευ­θε­ρί­ας τους ν' α­πο­φα­σί­ζουν. Πράγ­μα α­δια­νό­η­το. Για­τί έ­τσι η Ου­το­πί­α θα ε­φάρ­μο­ζε με­θό­δους α­ντί­θε­τες των αρ­χών της. Αν πά­λι τα Μη­χα­νι­κά `Ο­ντα α­φή­νο­νταν ε­λεύ­θε­ρα ν' α­πο­φα­σί­σουν, θα ξέ­σπα­γε, πι­θα­νό­τα­τα, έ­νας και­νούρ­γιος φο­νι­κός πό­λε­μος, που θα τερ­μά­τι­ζε στην ε­ξα­φά­νι­ση της Α­ντιου­το­πί­ας. Κι έ­τσι τα ι­δα­νι­κά της Ου­το­πί­ας θα δια­σώ­ζο­νταν με α­πα­ρά­δε­κτα μέ­σα. Δη­λα­δή ου­σια­στι­κά, θα εί­χα­με αυ­το­κα­τα­λυ­τι­κή ε­νέρ­γεια του σκο­πού. Κο­ντο­λο­γίς, προ­δο­σί­α των ι­δα­νι­κών της Ου­το­πί­ας. Τρα­γι­κό α­διέ­ξο­δο λοι­πόν, για­τί και οι δυο ε­πι­λο­γές σή­μαι­ναν το ί­διο πράγ­μα: ήτ­τα της Ου­το­πί­ας. Ι­δε­ο­λο­γι­κό ή φυ­σι­κό θά­να­το.