απόσπασμα από το ηλεκτρονικό μου ημερολόγιο.

2013-10-06 (428)

Ø Σκέφτομαι: Αθώος είναι ο Άνθρωπος και η ενοχή που του χρεώνεται για ό,τι απάνθρωπο, άδικο συμβαίνει είναι άδικη, γιατί ο Άνθρωπος βρέθηκε παγιδευμένος μέσα στους αιματηρούς «Όρους της Ύπαρξης» τους οποίους όρους δεν επέλεξε, ενώ αντίθετα προσπάθησε να αποδυναμώσει, ακόμα και να καταλύσει μέσω των θρησκειών, της φιλοσοφίας, της Τέχνης, του ηθικού του πολιτισμού. Και ήδη κάτι έχει πετύχει μέχρι τώρα (από τη βρεφική ηλικία της ηθικής βιώνει τώρα την παιδική). Μάλιστα, κάποιοι λίγοι πρωτοπόροι έχουν ήδη ξεφύγει από την νομοτέλεια των Όρων της Ύπαρξης (αντιπαράθεση σε όλες τις μορφές του όντος ενάντια στα άλλα όντα) και μας δείχνουν τι μπορεί να κατορθώσει ο Άνθρωπος. Η κατάκτηση της Αγάπης είναι το ανθρώπινο πεπρωμένο, ακόμα κι αν ο θάνατος θα μας χωρίσει για πάντα, ακόμα κι αν δεν οδηγεί στην πραγμάτωση των ονείρων μας για το Επέκεινα…