Υπάρχουν πράγματα τα οποία δεν χωράνε μέσα στις λέξεις. Δεν χωράνε ούτε
καν στις εικόνες της Φαντασίας (αυτού του, σχεδόν, άπειρου μεγέθους). Σίγουρα,
και η Ιστορία του Κόσμου δεν χωράει μέσα στον Κόσμο. Όμοια όπως η ιστορία ενός
ανθρώπου, δεν εγκλωβίζεται μέσα στο σώμα του. Θα έλεγα μάλιστα, πως αυτός ο
Κόσμος, δεν χωράει ούτε ένα δάκρυ ολόκληρο.
Η απειρότητα των μεγεθών που σφίγγει την Ύπαρξη, δημιουργεί μια
Ιστορία, η οποία ασφυκτιά, πνίγεται μέσα στα μη όρια του χωροχρόνου.
(Αισθάνομαι πως και η φανταστική ιστορία που θα προσπαθήσω να σας αφηγηθώ, δεν
θα χωράει στις λέξεις της, στο φανταστικό της σύμπαν).
Κοντολογίς, ισχυρίζομαι πως το βασικό μας πρόβλημα είναι το ότι αυτός
ο Κόσμος, δεν χωράει την Ουσία μας, την Ουσία των όντων. Του εαυτού του. (Άρα,
υποχρεωτικά, ό,τι δεν χωράει στον Κόσμο, και ο ίδιος ο Κόσμος, πρέπει να περιέχεται
σε κάτι άλλο. Σε μια Ιδέα, ας πούμε, και στα όνειρά της).
Οπωσδήποτε, η έρημος του χωροχρόνου μας καταπίνει, αλλά δεν μπορεί να
μας πείσει ότι είναι η Πατρίδα μας. Ούτε καν ο τάφος μας. (Το Επέκεινα, η
αίσθησή του, είναι άραγε μια παραίσθηση που γεννιέται από την ασφυξία που μας
προκαλεί αυτός ο χωρίς όρια Κόσμος;).
Το ξέρω. Δεν έχετε λέξεις για να ρωτήσετε τι ακριβώς εννοώ. Όμως, δεν
πειράζει. Έτσι κι αλλιώς, δεν θα ’χα λέξεις για να σας απαντήσω.
Όπως, ίσως, υποψιαστήκατε, η φανταστική μετά- μεταφυσική μυθιστορία
μου, θα προσπαθήσει να μιλήσει για τον χώρο έξω από τον χώρο. Και για να το
πετύχει αυτό, είναι υποχρεωμένη να εξορίσει την Ελπίδα, στο «ανύπαρκτο». Να
κάνει μια πορεία σ’ ένα πολύ σκοτεινό τούνελ.
Βομβαρδίζω τον πυρήνα μιας αίσθησής μου και περιμένω να δω(ελπίζω και
εσείς μαζί μου), σε ποιες λέξεις, φράσεις θα διασπαστεί Θα εκραγεί.
Ας ξεκινήσουμε:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου