7/12/99 (15)
Αφήνουν ένα ίχνος στην ψυχή μας όσοι, άμεσα ή έμμεσα, μπήκαν στο πεδίο της ζωής μας. Η συναισθηματική άθροιση αυτών των ιχνών, αποτελεί, ίσως, και τη μεγαλύτερη έκταση του ψυχισμού μας. Διαμορφώνει το συνειδητό και ασυνείδητο πιστεύω μας για τη ζωή.
Ξανάκανα σήμερα αυτές τις σκέψεις όταν η μνήμη μου στάθηκε πάνω από το ίχνος του κύριου Ιάσονα. Ένιωσα και πάλι μία αγκαλιά ωραίων συναισθημάτων, μία ψυχική ανάταση. Μία πίστη στον άνθρωπο. Μία ελπίδα.
Ο κύριος Ιάσονας ήταν ένας εβδομηντάρης αθώος, ήρεμος, ήσυχος, γλυκύτατος, σοφός γείτονάς μου, ο οποίος ασκούσε το επάγγελμα του υδραυλικού. Μία ημέρα, με αφορμή κάποιο γεγονός, μου είπε: "υπάρχουν ορισμένα πράγματα που στέκουν πάνω από τα χρήματα".
Δεν είχε μόνο μιλήσει, είχε και πράξει ό,τι στήριζε τα λόγια του.
Αν είχε ανακαλυφτεί το "Ηθόμετρο" (για το οποίο μιλάω σε άλλη σελίδα αυτού του ημερολογίου) ο κύριος Ιάσονας θα βρισκόταν στην πρώτη σειρά της κοινωνίας μας. Στην ψυχή μου, πάντως, στην πρώτη σειρά βρίσκεται αυτός ο σημαντικός άνθρωπος, που άφησε ένα από τα ωραιότερα ίχνη μέσα μου.
Από καιρό πιστεύω αυτό: Σημασία έχει μόνο η ποιότητα των ιχνών του βίου μας που χαράζουμε πάνω στις ψυχές των άλλων. Στην αινιγματική περιπέτεια της ύπαρξής μας, δεν βρίσκω τίποτα ανώτερο από αυτό. Ούτε καν τη λύση του αινίγματος της ύπαρξής μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου